Berlinale 18 – Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ: «Είμαι τυχερός, κάνω πράγματα που μου αρέσουν»

Το «Museo» ήταν μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις του Διαγωνιστικού Τμήματος της φετινής Berlinale (η κριτική μας εδώ) και μια ανάλογη ευχάριστη έκπληξη περίμενε τους δημοσιογράφους στη συνέντευξη τύπου της ταινίας. Παρότι το όνομά του δεν ήταν ανάμεσα σε αυτά των παρευρισκόμενων, ο πρωταγωνιστής της ταινίας Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ εμφανίστηκε τελικά στη συνέντευξη, 20 λεπτά μετά την έναρξή της, κατευθείαν από το αεροδρόμιο, όπως μας πληροφόρησε.

Το «Museo», η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Αλόνσο Ρουιζπαλάσιος (Güeros) που απέσπασε το Βραβείο Σεναρίου του Φεστιβάλ, αφηγείται την πραγματική ιστορία της πρωτοφανούς κλοπής 140 αντικειμένων αμύθητης αξίας από το Μουσείο Ανθρωπολογίας του Μεξικού, την παραμονή των Χριστουγέννων του 1985. Οι ληστές, οι οποίοι αποκαλύφθηκαν πολύ αργότερα, ήταν δυο φοιτητές κτηνιατρικής, ο Χουάν (Μπερνάλ) και ο Μπενχαμίν (Λεονάρντο Ορτίζγκρις) και η ταινία παρακολουθεί την αποτυχημένη προσπάθειά τους να πουλήσουν τα αντικείμενα, η οποία θα τους οδηγήσει από ένα προάστιο της Πόλης του Μεξικού μέχρι το κοσμοπολίτικο Ακαπούλκο και πάλι πίσω στο Μουσείο.

Πώς διάλεξε τους ηθοποιούς του ο Ρουιζπαλάσιος; Αναφερόμενος στον Μπερνάλ, δήλωσε αστειευόμενος: «Δεν νομίζω ότι είχε μείνει κάποιος άλλος ηθοποιός, ήταν ο τελευταίος στη λίστα μας. Στην πραγματικότητα, ήταν ο πρώτος ηθοποιός που σκέφτηκα, καθώς είχε τα χαρακτηριστικά που ήθελα, είναι κοντός όπως κι εγώ. Ο χαρακτήρας του Χουάν έπρεπε να είναι γοητευτικός, αλλά και σκοτεινός και όταν βλέπω τις ταινίες του Μπερνάλ μερικές φορές δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει πίσω από το βλέμμα του. Αυτό είναι κάτι που ήθελα για τον ρόλο του Χουάν, είναι σημαντικό να μην μπορεί να καταλάβει κανείς τι σκέφτεται. Αυτό το χαρακτηριστικό του Γκαέλ είναι κάτι που με ανατριχιάζει, πολλές φορές όταν του μιλάω, με κοιτάζει και δεν ξέρω αν θέλει να με φιλήσει ή να μου ρίξει μπουνιά! Μου αρέσει πάντως να δουλεύω με φίλους μου. Η δημιουργία μιας ταινίας είναι μια αρκετά επίπονη διαδικασία, συνεπώς νομίζω ότι προσπαθώ να περιβάλλω τον εαυτό μου με όσους περισσότερους φίλους μπορώ.»

Ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ ρωτήθηκε στη συνέχεια για το πώς επιλέγει τους ρόλους του: «Μου είναι πάντα δύσκολο να μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο κάνω συγκεκριμένα πράγματα, καθώς η αλήθεια είναι ότι δεν ακολουθώ κάποια συγκεκριμένη μέθοδο. Οι επιλογές μου γίνονται μέρα με τη μέρα, ανάλογα με τις ανάγκες μου και είμαι τυχερός που είμαι σε θέση να κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Από τη στιγμή που ο Αλόνσο μου μίλησε πρώτη φορά για την ταινία αυτή, πριν από 3 ή 4 χρόνια, ήξερα αμέσως ότι ήταν ένα must για μένα, στο οποίο έπρεπε να συμμετάσχω, καθώς θαυμάζω πολύ τη δουλειά του Αλόνσο και διατηρούμε μια φιλία πολλών χρόνων. Ήθελα επίσης να γυρίσω μια ταινία στο Μεξικό, μου άρεσε πολύ και η ιστορία και από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Αυτό είναι κάτι που μου συμβαίνει με τα περισσότερα project στα οποία συμμετέχω. Οι σκηνοθέτες με προσεγγίζουν και στη συνέχεια όλο αυτό γίνεται όλο και μεγαλύτερο.»

Ο Ρουίζπαλάσιος μίλησε στη συνέχεια για την εμπειρία της Berlinale: «Ήταν φανταστικό που παρουσιάσαμε το φιλμ στη Berlinale. Χθες κάναμε τα screen tests και ήταν σαν όνειρο. Είχα ανατριχιάσει που βρισκόμουν σε μια άδεια αίθουσα και έβλεπα την ταινία μου σε μια μεγάλη οθόνη. Αγαπώ αυτό το μέρος και το γεγονός ότι η Berlinale διαθέτει εισιτήρια κοινού για κάθε ταινία της, κάτι που δείχνει ότι βάζει το κοινό πάνω από τους κριτικούς.»

Τέλος, όταν ρωτήθηκε ποιες άλλες heist movies παρακολούθησαν στα πλαίσια της προετοιμασίας του «Museo», ο σκηνοθέτης του είπε ότι είδαν πολλές, αλλά ότι το «Rififi» του Ζυλ Ντασέν είναι αδιαμφισβήτητα η καλύτερη heist movie όλων των εποχών!