Νύχτες 18: Κόνι Πλανκ: Ο Οραματιστής του Θορύβου - Κριτική

O Γερμανός Κόνι Πλανκ ήταν παραγωγός και μηχανικός ήχου, για τον οποίο στα '70s και στα '80s καλλιτέχνες όπως οι Kraftwerk, Brian Eno, Eurythmics, Depeche Mode, Neu, Ultravox, Scorpions και οι U2 περίμεναν στη λίστα αναμονής για να ηχογραφήσουν μαζί του σε ένα αγρόκτημα της γερμανικής επαρχίας. Mια μουσική ιδιοφυία της κονσόλας που πάντα έλεγε πως αποτελεί το χώρο ανάμεσα στην μπάντα και την τεχνολογία του στούντιο, που ποτέ δεν έλεγε όχι σε οτιδήποτε πήγαινε κόντρα σε κανόνες, που ανακάτευε είδη, πατώντας τα κουμπιά της κονσόλας, σαν έναν σεφ που βάζει στο φαγητό ότι βρει μπροστά του...
«Κάθε ήχος της φύσης, της πόλης, μπορεί να γίνει μουσική. Αρκεί να βρεθεί κάποιος να του αρέσει». Ο εκκεντρικός για πολλούς Γερμανός τα είπε όλα για τον πειραματισμό στην μουσική σε μια φράση. Το θέμα βέβαια με αυτόν ήταν πως μπορούσε να περάσει από ονόματα όπως οι Neu! και οι Kraftwerk στους Scorpions και στους hip-hopers (!) Whodini σαν να μην τρέχει τίποτα, χωρίς την παραμικρή αναστολή... Aπό το Krautrock μέχρι την Ιταλική pop.

Το ντοκιμαντέρ είναι μια προσπάθεια του ενήλικου -παντρεμένου με δυο παιδιά- γιού του, Stephan Plank, να γνωρίσει μέσω τρίτων τον πατέρα του, τον οποίο έχασε στα 13 του, το 1987. Το 90λεπτο ντοκιμαντέρ έχει μια γραμμική αφήγηση και η ξεκάθαρη απειρία του Stephan να παίρνει συνεντεύξεις ή να έχει έναν ισχυρό αφηγηματικό ιστό, αρχικά ίσως ξενίσει αλλά στο τέλος αποτελεί ξεκάθαρο ατού. Mιλάνε για αυτόν πάρα πολλοί, από τους Devo, τον Dave Stewart, τους Les Rita Mitsukο και τους απολαυστικούς Whodini να ξεχωρίζουν.
Στο τέλος η γεύση είναι γλυκόπικρη. Θαυμασμός για έναν άνθρωπο που έζησε μέσω της μουσικής αλλά την ίδια στιγμή η αγάπη του, στέρησε από τον οικογένειά του, τον σύζυγο και πατέρα Κόνι. Σε μια στιγμή μέλος των Humpe Humpe λέει στον γιο «μία φορά θυμάσαι να σε πήγε βόλτα στην λίμνη; Και αυτό το θεωρείς αρκετό;»

ΣΧΕΤΙΚΑΝύχτες Πρεμιέρας 18: Οι καλύτερες φωτό

Οι δυο πιο σημαντικές στιγμές της ταινίας, είναι και οι πιο ανθρώπινες και συγκινητικές. Η πρώτη είναι το ταξίδι στην Ιαπωνία μαζί με το γιο του, όταν ουσιαστικά έχει διαγνωσθεί με την ανίατη ασθένεια και πιθανότατα να θέλει να περάσει χρόνο μαζί του, καθώς το τέλος έρχεται.
Η δεύτερη, έρχεται κι αυτή προς το τέλος της ταινίας, όταν ο David Allen, παραγωγός των Cure μεταξύ άλλων, αποσυναρμολογεί την θρυλική κονσόλα κομμάτι-κομμάτι για να την μεταφέρει στην Βρετανία. Ο Allen μιλα λες και πρόκειται για μια προέκταση του ανθρώπου, και βέβαια το εννοεί και είναι η απόλυτη αλήθεια. Ενα τεχνολογικό έργο τέχνης, που δημιούργησε μουσική για τους αιώνες και την ίδια στιγμή έφερε το κενό στην ζωή άλλων ανθρώπων, όπως βέβαια ο γιος του.
Βέβαια ο Stephan δεν μιλά ποτέ άσχημα για τον πατέρα του. Θέλει δύναμη να μοιράζεσαι με τον θεατή κάτι τόσο προσωπικό και έντονο και κατορθώνει να εξυψώσει τον ήδη γνωστό μουσικό παραγωγό και να παρουσιάσει έναν άνθρωπο σαν όλους μας. Με πάθη και αδυναμίες, αγάπη για τη μουσική και πολύ λίγο χρόνο...
H προβολή θα επαναληφθει την Κυριακή 23/9/18 στις 21:00 στο Odeon Όπερα 2.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 7/10