Νύχτες 13: "It felt like love" - REVIEW
It felt like love
Yπνωτιστική εφηβεία
6/10
Η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους της Eliza Hittman αφορά σε μία απόπειρα αφής της εφηβείας, ιδιαίτερη και υπνωτιστική. Ενώ θυμίζει πολύ το Thirteen ή το Μy Summer Of Love, ως προς την αισθητική, εδώ δεν υπάρχουν κορυφώσεις δράματος, αφού αυτή η μάσκα της εφηβείας, έχει φορεθεί από την αρχή του φιλμ στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας. Η μάσκα αυτή κινείται ανάλογα, κάθε φορά, με κάποιο επίπονο ερέθισμα που της θυμίζει τις ελλείψεις της: τα σώματα, ένα βλέμμα, ένα θρόισμα προσέγγισης, είναι ψηφίδες που ταυτόχρονα χτίζουν αυτή τη μάσκα και τη σπάνε. Η υγρασία και η σκοτεινιά της Νέας Υόρκης μεταφέρονται σα να τη βλέπεις κάτω από το βυθό της θάλασσας, η φωτογραφία είναι εξαιρετική, η κινηματογράφηση πειραματίζεται με λήψεις και η φυσικότητα των ηθοποιών φλερτάρει με τους ερασιτέχνες του Kids χωρίς όμως να προσεγγίζει αυτή την ιδιαίτερη σκοτεινιά και ωμότητα.
Ίσως εδώ το όνειρο και η υποκειμενικότητα να είναι προτεραιότητα, να γινόμαστε το ηδονοβλεπτικό βλέμμα της πρωταγωνίστριας, σαν η κραυγή βοήθειας που απευθύνει να είναι προορισμένη να την ακούσει, μυστικά, μόνο ο θεατής και να τη μετατρέψει σε ψιθύρισμα. Δεν επιχειρείται μεγάλη εμβάθυνση στους ήρωες, εκτός ίσως από την πτυχή της σχέσης της Lila με τη φίλη της και το σοφό πατέρα της, ωστόσο, αφού δεν υπάρχει τίποτε το περίπλοκο. Τι πιο περίπλοκο, άλλωστε, από την αλλαγή του μεγαλώματος και τη συνειδητοποίηση των απωλειών.
Η ηρωίδα φτάνει στον πάτο των συναισθημάτων της, μετά από το σπρώξιμο της απελπισμένης έλξης που αισθάνεται για κάποιον μεγαλύτερό της και άπιαστο, για να δει ότι στο βυθό που κυνηγά δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά κενό. Το ίδιο και η ταινία, περπατά πίσω από την εφηβεία, αφήνοντας ένα αίσθημα κενού, όπως ακριβώς μία νεκρή εφηβική μέρα του καλοκαιριού.
Προβάλλεται Πέμπτη 26/9, Δαναός 1, 8.15 μ.μ.
Εύη Αβδελίδου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων