Γαλλόφωνο 14: "Quand Sisyphe se révolte" - REVIEW

Χορταστικό ντοκυμαντέρ-μάθημα φιλοσοφίας για τις ιδέες του μεγάλου στοχαστή Albert Camus και τη διαχρονική φύση τους.

“(...) I was a vision in another eye

and they saw nothing

no future at all

yet I was free

I needed nobody

it was beautiful it was beautiful (…)”

Patti Smith (Α Wing- κομμάτι που γράφτηκε για τον Albert Camus)

Ο Καμύ υπήρξε καταρχάς ελεύθερος, και το συγκεκριμένο ντοκυμαντέρ του Abraham Segal λεκτικοποιεί κατά κύριο λόγο κάθε πτυχή αυτής του της ποιότητας, με τη βοήθεια ευαίσθητων εικόνων. Γύρω από τον τάφο του σπουδαίου συγγραφέα και κυρίως σημαντικού φιλοσόφου χορεύουν ιδέες που μπορούν να αποτελέσουν αφετηρία για αλλαγή νοσηρών νοοτροπιών. Μέσα από την ωμότητα της γραφής του, που δεν αποτρέπει τη βρώση των ιδεών αλλά ενθαρρύνει το μαγείρεμά τους, το φιλμ παραδίδει την υποκειμενική του πραγματικότητα, με το ένα πόδι να πατά στον κόσμο και με το άλλο στο αιθέρα.

Στα πλαίσια του ντοκυμαντέρ μιλούν πολλοί σημαντικοί άνθρωποι, μελετητές του αλλά και η κόρη του, επιχειρώντας εμπεριστατωμένες τοποθετήσεις σχετικά με τη φιλοσοφία του και τη ζωή του. Ανατέμνονται οι έννοιες του φόβου, στην ουρά του οποίου κάθεται η σιωπή και κοιμάται η ουσιαστική επικοινωνία, της ελευθερίας ως βασικής αρχής της ζωής, το πρόβλημα του χρόνου που ο συγγραφέας αντιμετώπισε με τον άχρονο τρόπο γραφής του αλλά και της βίας σε σύνδεση επανάστασης.

Με το έργο του ο Καμύ αναπλαισίωσε το μαρτύριο του να ζεις, θεωρώντας την ψυχή και το σώμα ως μία αδιάσπαστη μονάδα και διατεινόμενος πως “Μέσα σε κάθε όχι υπάρχει ένα ναι”. Το ντοκυμαντέρ ρίχνει φως και στην “ελληνική καρδιά” του φιλοσόφου, με γυρίσματα στην Ελλάδα, και μέσα από το λόγο σπουδαίων θεωρητικών όπως ο Χρήστος Γιανναράς, αναλύοντας το θέμα της οικονομικής κρίσης, όπως ίσως θα το έκανε ο ίδιος. Οι μετανάστες είναι σύγχρονοι Σισσύφοι που επιδίδονται, όπως άλλωστε και η γενιά των 30 κάτι σε “ανώφελη, χωρίς ελπίδα εργασία”.

Πάνω απ' όλα, όμως, η καρδιά του Καμύ ήταν ανέκαθεν στην Αλγερία, ανοιχτή πληγή για εκείνον που δεν έχει κλείσει ακόμα. Ένα μάθημα φιλοσοφίας που μας φορά προστατευτικές μάσκες τραγωδίας, ώστε να κάνουμε τους δικούς μας συλλογισμούς απερίσκεπτοι. Ίσως έτσι οδηγηθούν κάποιοι στην επιθυμία για επανάσταση, ώστε από Σίσσυφοι να γίνουν φτερά.

8/10

Εύη Αβδελίδου