Toni Erdmann

Σύνοψη: Ο αιώνια πλακατζής Γουίνφριντ λατρεύει να ενοχλεί την κόρη του. Τρυπώνει στη ζωή της, τις συναντήσεις και τις εξόδους της, προσπαθώντας να την πλησιάσει. Ενοχλημένη του ζητά να σταματήσει. Τότε συστήνεται το alter ego του Γουίνφριντ- ο Τόνι Έρντμαν. Ο Τόνι είναι ένας περίεργος τύπος με κακό κοστούμι, τραγική περούκα κι ακόμη χειρότερη οδοντοστοιχία. Όσο πιο εκκεντρικός γίνεται, τόσο η κόρη του φαίνεται να ανταποκρίνεται.

Γνώμη: Aν πρόκειται για την κορυφαία ταινία της χρονιάς, θα φανεί μελλοντικά. Σίγουρα πάντως, το "Ton Erdmann" είναι μια βαθιά ανθρώπινη ταινία, αντισυμβατική, με άναρχο χιούμορ και τεράστια καρδιά.

Μια απρόοπτη (και λοιπόν πολύ έξυπνη) ντραμεντί που εξελίσσεται μέσα από την διάδραση δύο εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων (του πλακατζή, αντιτουριστικού πατέρα και της εργασιομανούς, ψυχρής και σχεδόν υποχόνδριας κόρης) και προσφέρει ορισμένες γνήσια απολαυστικές στιγμές συγκίνησης, αλλά και αβίαστου χιούμορ. Θα μπορούσε να διαρκεί λιγότερο, αλλά προς τιμήν της ποτέ δεν καταφεύγει σε τρικ εντυπωσιασμού και safe μεσοβέζικες λύσεις, προσπαθεί συνεχώς να εκπλήσσει και πολύ συχνά το καταφέρνει.

Η οξυδερκής και σχεδόν πάντα τρομερά εύστοχη ματιά της σκηνοθέτιδας αφήνει γόνιμο έδαφος για κριτική και σχόλια για τις κοινωνικές σχέσεις, τις ανθρωπιστικές αξίες, τον επαγγελματικό περίγυρο, καταφέρνοντας να ελιχθεί και να μη θεωρηθεί απλά μια ιστορία για την σχέση ενός γονιού με το παιδί του.

Χτίζει αργά και μεθοδικά δύο απολαυστικούς κεντρικούς χαρακτήρες (παράλληλα ευτυχεί από τις πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών), χαρίζει απολαυστικές ατάκες και αντιδράσεις στους δευτεραγωνιστές της και τελικά η Μάρεν Άντε πιστώνεται εξ ολοκλήρου μια ανισσόροπα ισορροπημένη ταινία, διαφορετική από πολλές άλλες του είδους που έχετε δει μέχρι στιγμής. 'Ισως να ξενίσει κάπου, σίγουρα όμως θα διασκεδάσει και θα συγκινήσει.