Στη χώρα του πάγου και της φωτιάς

Το μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ Στη Xώρα του Πάγου και της Φωτιάς είναι εμπνευσμένο από τη σύγχρονη ζωή των αυτοχθόνων που κατοικούν στην Ευρωπαϊκή Aρκτική zώνη, τους Sámi, ευρέως γνωστoί ως Λάπωνες. Μετά από δεκαπέντε χρόνια έρευνας και φωτογράφησης του ευρωπαïκού αρκτικού τοπίου και των αυτοχθόνων κατοίκων του, η σκηνοθέτης Δήμητρα Ζήρου ξεκινά ένα ντοκιμαντέρ εμπνευσμένο από τη μακρινή αυτή γη και τους ανθρώπους της.

Δύο παράλληλες ιστορίες ξετυλίγουν σταδιακά την καθημερινή ζωή δύο πολύ διαφορετικών ανθρώπων: της 87χρονης Sara και του 7χρονου Mihka, που ζουν στην Guovdageaidnu - Kautokeino, μια μικρή απομακρυσμένη πόλη στη μέση της Νορβηγικής αρκτικής τούνδρας. Η ταινία παρατηρεί τη ζωή τους κατά τη διάρκεια ενός έτους, μέσα από τις εναλλαγές των εποχών και το πέρασμα από το καλοκαιρινό διαρκές φως, στο αρκτικό σκοτάδι.

Ντοκιμαντέρ παρατήρησης που φωτίζει την ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία των Sámi που, αν και ζουν απολαμβάνοντας τις ανέσεις που τους προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, διαφέρουν πολύ από τον Δυτικό άνθρωπο: βρίσκονται σε απόλυτη επαφή με τη φύση και τα πλάσματά της, ορατά και αόρατα, και νοιώθουν την ανάγκη να τους ζητήσουν την άδεια ακόμα και για το νερό που θα πιούν από ένα ρυάκι, ή για τον τόπο όπου θα στήσουν τη σκηνή τους. Και μετά, ευγνώμονες, να ευχαριστήσουν τα πνεύματα της φύσης για τα αγαθά που τους προσφέρουν.

Ζώντας σε σκληρές καιρικές συνθήκες, αλλά απολαμβάνοντας και μαγικές στιγμές όπως το Βόρειο Σέλας, οι Sámi έχουν μάθει να επιβιώνουν: κυκλοφορούν με έλκηθρα στο χιόνι, καπνίζουν το κρέας με τον πατροπαράδοτο τρόπο στις σκηνές τους, ψαρεύουν ανοίγοντας τρύπες στον πάγο, φτιάχνουν ανθεκτικά στο χιόνι παπούτσια από δέρμα ταράνδου και μαζεύουν τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους αρκτικά μούρα. Την ίδια στιγμή τα παιδιά τους, όπως ο Mihka, ενώ απολαμβάνουν να παίζουν με το τάμπλετ τους, όπως όλα τα σημερινά παιδιά, μαθαίνουν να χειρίζονται το μαχαίρι και να ρίχνουν το λάσο στους ταράνδους…

Όμως οι Sámi δεν ζούσαν πάντα όπως ήθελαν. Κάποτε, τους απαγορευόταν να μιλούν τη γλώσσα τους. Σήμερα, ζουν αρμονικά στον τόπο τους.