A star is born

Σύνοψη: Η Ally είναι σερβιτόρα, που στον ελεύθερο χρόνο της, της αρέσει να τραγουδάει και να γράφει στίχους. Ο Jackson Maine είναι ένας φτασμένος, αλλά αυτοκαταστροφικός τραγουδιστής που τυχαία θα περάσει από το μπαρ που τραγουδάει η Ally και θα εντυπωσιαστεί. Θα ερωτευθούν, θα παντρευτούν, αλλά όταν γίνει επιτυχημένη τραγουδίστρια, θα ξεσπάσουν εντάσεις μεταξύ του ζευγαριού.

Άποψη: Το «A Star is Born» είναι μία ιστορία συνδεδεμένη με την απαρχή του Hollywood. Η ταινία του 1937 με την Janet Gaynor, αφορούσε μία ανερχόμενη ηθοποιό και έναν επιτυχημένο αλλά μέθυσο σταρ του σινεμά, υποδηλώνοντας αφενός τις νέες συνθήκες μετά την έλευση του ήχου την προηγούμενη δεκαετία, αφετέρου τον φόβο των ανδρών ηθοποιών, που από την παντοκρατορία τους στο βουβό σινεμά, είδαν να εμφανίζονται ολοένα και περισσότερες γυναίκες stars. Στην συνέχεια έγιναν δύο remakes, μετατρέποντας την ιστορία σε μιούζικαλ, με τους ήρωες να είναι τραγουδιστές αντί ηθοποιών, με την Judy Garland το 1954 και την Barbra Streisand το 1976. Εδώ και χρόνια συζητιόταν η νέα μεταφορά της ιστορίας, που έχει επηρεάσει όσο λίγες το σινεμά (και το «La La Land» ακολουθεί την βασική δομή της ίδιας ιστορίας), με τον Clint Eastwood ως σκηνοθέτη, την Beyonce ως πρωταγωνίστρια, και από τον Leonardo di Caprio μέχρι τον Will Smith πιθανούς παρτενέρ. Τελικά έμελε να το σκηνοθετήσει και να πρωταγωνιστήσει ο Bradley Cooper, σε ένα remake που έχει τα στοιχεία για να ήταν το καλύτερο μέχρι τώρα αλλά…

Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο μοιάζει ώριμος σκηνοθετικά, έχοντας απόλυτη συνείδηση του τι θέλει να πει και καθαρό έλεγχο του υλικού που θέλει να δείξει. Πιθανόν υπήρξε καθοδήγηση ή επιρροή από τον Eastwood, με τον οποίο έχουν συνεργαστεί, καθώς η ταινία θυμίζει τις καλές στιγμές του βετεράνου δημιουργού, έχοντας το ίδιο σφιχτοδεμένο αποτέλεσμα και καλοκουρδισμένο μοντάζ. Η ταινία διαθέτει τον απαραίτητο ηλεκτρισμό που χρειάζεται για να ανανεωθεί, και πράγματι δείχνει φρέσκια, παρά την χιλιοειπωμένη ιστορία. Ο Bradley Cooper αποδεικνύεται πέρα από ταλαντούχος σκηνοθέτης και πολύ καλός τραγουδιστής της κάντρι, με νέα τραγούδια που γράφτηκαν κατά κύριο λόγο από τον γιο του Willie Nelson, Lucas. Επίσης, παραδίδει και μία από τις καλύτερες ερμηνείες του, πηγαίνοντας καρφί για υποψηφιότητα στα Όσκαρ. Η Lady Gaga δείχνει πόσο σπουδαία περφόρμερ είναι, είτε τραγουδάει ποπ, είτε το La Vie en Rose της Edith Piaf στην αρχή της ταινίας. Ο ρόλος της ακροβατεί κάπου ανάμεσα στην Streisand και στην Garland, αν και ως ταινία είναι πιο συγγενική με το remake του 1976, με την Gaga να είναι μία πασίγνωστη τραγουδίστρια, όπως ήταν η Streisand, που προσπαθεί να αποδείξει ποια είναι και τι μπορεί να κάνει, λόγω της συνεχούς αμφισβήτησης, όπως η Garland, που ήθελε διακαώς να γίνει επιτυχία η ταινία, ώστε να κάνει comeback. Ως τραγουδίστρια εύκολα κλέβει τις εντυπώσεις, ενώ ως ηθοποιός έχει μία φυσικότητα που δεν είχε η ντίβα Garland, ή η πιο στημένη Streisand. Έχει έναν ερασιτεχνισμό, που από την μία είναι καλό γιατί προσφέρει ένα ρεαλιστικό ιδίωμα στον χαρακτήρα, αλλά από την άλλη υπάρχουν και σκηνές που απλώς δεν παίζει καλά, με τον Cooper να την επισκιάζει με ευκολία στο υποκριτικό κομμάτι, αν και ως σκηνοθέτης κάνει ό,τι μπορεί για να μην την εκθέσει.

Η διαφορά από τις προηγούμενες ταινίες είναι ότι εστιάζει περισσότερο στον ανδρικό χαρακτήρα, που παλαιότερα έμενε ημιτελής. Στον γυναικείο χαρακτήρα εστιάζει στο β΄ μέρος της ταινίας, που είναι και το προβληματικό, διότι ενώ ξεκινάει εξαιρετικά καλά, αποφεύγοντας εύστοχα τον μελοδραματισμό αλλά και τον βεβιασμένο ρομαντισμό, στην συνέχεια πέφτει θύμα αυτών, φέρνοντας στο προσκήνιο το παλιακό χαρακτήρα της ιστορίας, που μπήκε σε ένα πιο μοντέρνο περιτύλιγμα, αλλά ο πυρήνας έμεινε στο παρελθόν.