Spider-Man: No way home

Για πρώτη φορά στην κινηματογραφική ιστορία του Spider-Man, η ταυτότητά του αποκαλύπτεται, φέρνοντας τις ευθύνες του ως Super Hero σε πόλεμο με την κανονικότητα στη ζωή του και θέτοντας αυτούς που αγαπά περισσότερο σε κίνδυνο.

Όταν απευθύνεται στον Δρ. Strange να τον βοηθήσει με την αποκατάσταση του μυστικού του, το ξόρκι ανοίγει μια πόρτα στον κόσμο που επιτρέπει να ελευθερωθούν οι πιο δυνατοί εχθροί που έχει αντιμετωπίσει ποτέ ο Spider-Man σε κάθε σύμπαν. Τώρα, ο Πίτερ πρέπει να ξεπεράσει την πιο μεγάλη πρόκληση, που θα αλλάξει για πάντα το δικό του αλλά και το μέλλον του Πολυσύμπαντος.

Mετά τους δύο κύκλους που προηγήθηκαν με διαφορετικούς σκηνοθέτες και πρωταγωνιστές (Σαμ Ράιμι-Τόμπι Μαγκουάιρ, Μαρκ Γουέμπ-Άντριου Γκάρφιλντ), ο Spider-Man κλείνει (εμάς, θα μας επιτρέψετε να αμφιβάλλουμε) το τρίτο κινηματογραφικό κεφάλαιό των Τζον Γουότς-Τομ Χόλαντ, με το Spider-Man: No way home.

Η πραγματική ταυτότητα του Spider-Man έχει αποκαλυφθεί και απελπισμένος ο Πίτερ Πάρκερ από την έκθεση στη δημοσιότητα που δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτός και οι φίλοι του, ζητά την βοήθεια του Dr. Strange για να ρρίξει ένα ξόρκι λησμονιάς στον πλανήτη.

Προφανώς όμως τίποτα δεν θα πάει καλά και παλιοί εχθροί του Σπάιντερμαν από άλλα σύμπαντα (Δρ. Οκτάπους, Γκριν Γκόμπλιν, Ιλέκτρο, Λίζαρντ, Σάντμαν) εισβάλλουν στο δικό του με τις χειρότερες διαθέσεις.

Διασκεδαστικό το ταινιάκι, με πολλές νοσταλγικές σινεφίλ αναφορές, τον Τομ Χόλαντ στον ρόλο που μοιάζει να του ταιριάζει πολύ φυσικά, σε έναν σούπερ ήρωα της διπλανής πόρτας που έχει αγαπηθεί αι έχει αντέξει στον χρόνο γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο: είναι τρομερά οικείος σε όλους.

Ένα νεανικό μπλοκμπάστερ που τηρεί τις νόρμες του σουπερηρωικού είδους, καταφέρνει (χωρίς να αποφύγει κάποια κλισέ) να ικανοποιήσει το fan base που αναζητά επιτέλους ένα καλό marvel φιλμ μετά το Endgame και παράλληλα να επιχειρήσει μια αναδρομή στην συνολική κινηματογραφική πορεία του χαρακτήρα, ποντάροντας στην μνήμη και την ανάμνηση.  

Με Νταφόε και Μολίνα να κλέβουν την παράσταση από τους κακούς, ορισμένες βαρυφορτωμένες σκηνές να καταφεύγουν στην συναισθηματική ειλκρίνεια για να αποφύγουν τον σκόπελο της κούρασης, αρκετό χιούμορ όπου χρειάζεται, το No Way Home είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα Spider-Man που έχουν γυριστεί ποτέ.