She said

Σύνοψη: Οι δύο γυναίκες ρεπόρτερ με πολύ κόπο και προσπάθεια κατάφεραν να κάνουν ένα ιστορικό πλέον ρεπορτάζ που γέννησε το κίνημα του #Metoo και που έσπασε δεκαετίες σιωπής γύρω από το θέμα της σεξουαλικής επίθεσης στο Χόλυγουντ, αλλάζοντας μια για πάντα τη σύγχρονη κοινωνία.

Άποψη: Ο άλλοτε μεγαλοπαραγωγός της Miramax και της Weinstein, Χάρβει Γουάινστιν, πλέον είναι αποδεδειγμένα από το δικαστήριο βιαστής και κακοποιητής δεκάδων γυναικών και γι αυτό εκτίει ποινή φυλάκισης 23 ετών ενώ εκκρεμούν και άλλες δίκες, όπου αν κριθεί ένοχος και σε εκείνες, η συνολική ποινή μπορεί να φτάσει τα 140 χρόνια.

Η Maria Schrader, σκηνοθέτρια μιας από τις κορυφαίες σειρές των τελευταίων χρόνων, του Unorthodox, κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο σε ταινίες μεγάλου μήκους με τις δημοσιογράφους των The New York Times, Jodi Kantor και Megan Twohey, που αποκάλυψαν το σκάνδαλο Γουάινστιν και οδήγησαν στην έκρηξη του κινήματος MeToo.

Η Schrader επιλέγει το ίδιο τέχνασμα με τον Ταραντίνο στο Κάποτε…στο Χόλιγουντ. Όπως ο Ταραντίνο έδειξε ελάχιστα τον Μάνσον, καθώς δεν ήθελε να αφήσει έντονο οπτικό αποτύπωμα ένας κατά συρροή δολοφόνος, έτσι και ο Γουάινστιν, ένας κατά τα συρροή βιαστής, δεν χρειάζεται ούτε να δούμε την δική του νοσηρή πλευρά, ούτε και να έχει κάποιον ρόλο στην ταινία. Είναι ένα φάντασμα που πλανιέται πάνω από την ταινία, όχι εκείνο του κομμουνισμού που θα έλεγε ο Μαρξ, αλλά του παραγωγού, που ακούμε μόνο την φωνή του και βλέπουμε για λίγα δευτερόλεπτα την πλάτη του ηθοποιού που τον υποδύεται.

Κατά τα άλλα, η ταινία ορθά εστιάζει αφενός στην δημοσιογραφική κάλυψη και αποκάλυψη του σκανδάλου αφετέρου ευρύτερα στο γυναικείο βίωμα, μέσα από διάφορες πτυχές του. Η γυναίκα στην εργασία και δη στην ερευνητική δημοσιογραφία, η γυναίκα ως εργαζόμενη μητέρα ή ως έγκυος εργαζόμενη, η επιλόχειος κατάθλιψη και ο καρκίνος, ο σεξισμός και η περιφρόνηση, η δύναμη και επιμονή, η αντίσταση απέναντι στην πατριαρχία.

Το σενάριο της Rebecca Lenkiewicz (Ida, Colette) δεν θέλει να σταθεί μόνο στο πώς έφτασαν στην δημοσίευση του άρθρου, όπως σε άλλες ομοειδείς ταινίες (βλέπε Spotlight ή The Post) αλλά πώς τα στοιχεία που επέτρεψαν σε αυτόν τον άνθρωπο να ενεργήσει εγκληματικά, η εξουσία και η πατριαρχία, μπορούν να επηρεάσουν και να καθορίσουν τις ζωές όλων των γυναικών με διαφορετικούς τρόπους. Η ματιά της διευθύντριας φωτογραφίας Natasha Braier και της σκηνοθέτριας συμβάλλουν σε αυτό, δείχνοντας τις ηρωίδες εντός του κοινωνικού συνόλου, με πλάνα στα οποία οι ίδιες υπάρχουν πλάι σε πολλούς άλλους, δίνοντας μια άλλη πιο κοινωνική διάσταση στην προσωπική τους ιστορία.

Η σεναριογράφος δεν φοβάται να γίνει ακόμα και πολιτική, μιας και το σκάνδαλο με το οποίο ξεκινά η ταινία δεν είναι του Χάρβει αλλά του λίγο πριν εκλεχθεί πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

Ακριβώς επειδή η μία από τις δύο δημοσιογράφους έφερε στο προσκήνιο τις παρενοχλήσεις του Τραμπ, ενεπλάκη στο να φέρουν στο φως ομοειδή εγκλήματα και από άλλους χώρους, όπως η βιομηχανία του Χόλιγουντ. Και την φανερώνει με μια ψευδαίσθηση ντοκιμαντέρ, καθώς ακριβώς επειδή πρόκειται για μια πρόσφατη αποκάλυψη, βλέπουμε να συμμετέχουν και πρόσωπα που ήταν τμήμα της. Η Ashley Judd, ηθοποιός-θύμα του Γουάινστιν, υποδύεται τον εαυτό της, ενώ η Gwyneth Paltrow εμφανίζεται διά της φωνής της.

Η Zoe Kazan και η Carey Mulligan ερμηνεύουν συγκλονιστικά τις δύο δημοσιογράφους, με σπιρτάδα, ένταση και ενσυναίσθηση, χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης ή ηρωοποίησης. Είναι δημοσιογράφοι και κάνουν την δουλειά τους, όχι κάποια φιλανθρωπία. Θέλουν να ξεσκεπάσουν το σκάνδαλο αλλά θέλουν να το κάνουν και πριν τον Ronan Farrow (γιο του Woody Allen και της Mia Farrow), που ετοιμάζει αποκαλύψεις για το New Yorker. Ενδιαφέρονται για τις γυναίκες αλλά τους λένε πως δεν μπορούμε να σε καλύψουμε νομικά αν σου κάνει κάτι η άλλη πλευρά. Πάνω από όλα είναι άνθρωποι με μεγάλη δύναμη και τρωτά σημεία.

Όπως και η ταινία έχει τα δικά της τρωτά σημεία, κυρίως ως προς την ευθύγραμμη χρονική παράθεση των γεγονότων που αφηγηματικά δεν την διαφοροποιεί από αντίστοιχες, αλλά συνολικά την καθιστά μια από τις καλύτερες ταινίες με δημοσιογράφους που έχουμε δει στο σινεμά.