A quiet place

Σύνοψη: Σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο γεμάτο τέρατα, υπερευαίσθητα στον παραμικρό θόρυβο, μια τετραμελής οικογένεια αναγκάζεται να ζει στην απόλυτη σιωπή προκειμένου να επιβιώσει. Οι μέρες περνούν και η απειλή πλησιάζει όλο και περισσότερο. Ακόμα και η ανάσα μπορεί να σημάνει το τέλος…

Άποψη: Στημένο πάνω σε μια έξυπνη αρχική σεναριακή ιδέα, το φιλμ του Κραζίνσκι ξεδιπλώνει όμορφα και με υπόγεια ένταση, τουλάχιστον στο πρώτο μισό του φιλμ, ένα σκηνικό σιωπηρού τρόμου, σε βαθμό μάλιστα που σε κάνει το σκεφτείς δεύτερη φορά πριν ανακινήσεις την σακούλα με τα πατατάκια και επιχειρήσεις τον οποιοδήποτε θόρυβο στην αίθουσα. 

Υποβλητικές σκηνές που εκμεταλλεύονται την.. άκρα του τάφου σιωπή, ταλέντο στο μοντάζ και στο travelling, έξυπνες αναφορές σε φιλμ αντίστοιχου είδους, λίγο από "Οιωνό' του Σιαμαλάν στον περιβάλλοντα χώρο, ξεκάθαρη ομοιότητα των εξωγήινων τεράτων με τα Aliens του Ρίντλεϊ Σκοτ, όλα μέχρι ένα σημείο λειτουργούν.

Δυστυχώς όμως, από ένα σημείο και έπειτα, το σενάριο (στο οποίο έχει αναμιχθεί και ο ίδιος ο Κραζίνσκι) δεν καταορθώνει να διατηρήσει την αξιοθαύμαστη σιρροπία και ελλειπτικότητα του πρώτου μισού, καταφεύγοντας σε αρκετές ευκολίες, πρόχειρες λύσεις και κλισέ που δημιουργούν τρύπες, οι οποίες σε αποσυντονίζουν και σε "πετούν" έξω από την ατμόσφαιρα που με πολύ κόπο είχε χτίσει ως τότε και που αποτελεί το ατού της συγκεκριμένης ταινίας, μαζί φυσικά με την ζωηρή χημεία τηςΈμιλι Μπλαντ με τον Κραζίνσκι, γεγονός φυσιολογικό, μιας και είναι παντρεμένεοι.

Συνολικά μια χαμένη ευκαιρία για ένα μινιμαλιστικό διαμαντάκι.