Παρίσι, 13ο διαμέρισμα

Παρίσι, 13ο διαμέρισμα - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Κάπου στο 13ο διαμέρισμα του Παρισιού, μια περιοχή γνωστή και ως «Ολυμπιάδες» εξαιτίας των οχτώ πολυόροφων κτιρίων που έχουν το όνομα πόλεων που έχουν φιλοξενήσει τους Αγώνες, η Εμιλί γνωρίζει τον Καμίλ, ο οποίος νιώθει έλξη για τη Νορά, η οποία συναντά στον δρόμο της την Αμπέρ.

Τρία κορίτσια κι ένα αγόρι δίνουν τον δικό τους ορισμό για το τι σημαίνει έρωτας σήμερα, σε μια ταινία που αποτελεί ελεύθερη διασκευή τριών ιστοριών (Amber Sweet, Killing and Dying και Hawaiian Getaway) του Αμερικανού καρτουνίστα Adrian Tomine.

Άποψη: Η πόλη του Παρισιού χωρίζεται σε είκοσι διαμερίσματα, εκ των οποίων το 13ο είναι ένα πολυπολιτισμικό διαμέρισμα, που συνδυάζει το urban με τους σύγχρονους ουρανοξύστες, με το κλασικό και τα παλιότερα κτήρια, ενώ φημίζεται για την Chinatown, μιας και είναι το διαμέρισμα του Παρισιού που κατοικούν πολλοί Ασιάτες, κυρίως Κινέζοι και Βιετναμέζοι.

Όλο αυτό το κοινωνικό-πολιτισμικό κλίμα της περιοχής δεν θα μπορούσε να αποτυπωθεί καλύτερα από ό,τι στην νέα ταινία του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτη, Jacques Audiard, σε μια ταινία που κατά τα άλλα είναι μια νέα, φρέσκια, millennial ματιά πάνω στην ρομαντική κομεντί την οποία ταυτόχρονα σέβεται και αναθεωρεί, εντάσσοντας τον παράγοντα σεξ και σεξουαλικότητα πολύ δυναμικά, συγκριτικά με τις σεμνότυφες αμερικανικές ομοειδείς ταινίες.  

Στην ουσία η ιστορία πατά πάνω σε δύο πλοκές, στην μία η ασιατικής καταγωγής Εμιλί βρίσκει για συγκάτοικο τον Καμίλ, ξεκινώντας μια ερωτική σχέση με μπερδέματα και διαφορετικά θέλω και ερμηνείες στο τι πάει να πει σχέση, ενώ στην άλλη ιστορία, η Νόρα, που σαν άλλη Νόρα του Ζολά διεκδικεί την αυτοδιάθεση του σώματός της και το δικαίωμα να εκφράζει την σεξουαλικότητά της όπως επιθυμεί, πέφτει θύμα μπούλινγκ στο πανεπιστήμιο που φοιτά, κάτι που θα της αλλάξει ριζικά την ζωή. Συνδετικός κρίκος ο Καμίλ.

Στο σενάριο πέραν του Audiard, συναντάμε την σκηνοθέτρια-σεναριογράφο Celin Schiamma (Πορτρέτο μιας γυναίκας που φλέγεται) και την σκηνοθέτρια-σεναριογράφο Lea Mysius (Ismael’s Ghosts) που η συμβολή τους στο πλάσιμο των γυναικείων κυρίως χαρακτήρων είναι εμφανής, αν κρίνουμε από το πώς μιλούν για την γυναίκα, το σώμα, την σεξουαλικότητα στις δικές τους ταινίες.

Το Παρίσι 13ο Διαμέρισμα δεν είναι το Love του Gaspar Noe, δεν είναι μια ταινία για το σεξ, ή ένα τύπου πορνό αλλά πιο αναβαθμισμένο αισθητικά. Είναι μια ωδή στον σύγχρονο άνθρωπο, στις ανάγκες του και τις επιθυμίες του.

Λίγες ταινίες έχουμε δει στο παγκόσμιο σινεμά που να μιλούν με το τόση αλήθεια για την νέα γενιά, ανθρώπους στα 20 με 30 που ψάχνονται ερωτικά, επαγγελματικά, πού θα μείνουν, τι θα κάνουν. Συνήθως οι πιο πολλές ταινίες μοιάζουν με τον ηλικιωμένο που φαντάζεται πώς είναι να είσαι νέος σε μια εποχή που δεν την γνωρίζει.

Εδώ έχουμε το σπάνιο προνόμιο να βλέπουμε μια γενιά να αποτυπώνεται με τόσο ξεδιάντροπη αλήθεια, χωρίς εξιδανικεύσεις και ντουλάπες να κρύβουν προβλήματα αλλά και χωρίς δάχτυλο που κουνάει επιδεικτικά υπενθυμίζοντας ότι κάποια άλλη εποχή ήταν καλύτερη. Για κάθε άνθρωπο άλλωστε καλύτερη εποχή είναι η εποχή της νεότητάς του. Το σεξ είναι ουσιαστικό στοιχείο στις ερωτικές σχέσεις και δεν το κρύβει ούτε το ποινικοποιεί ηθικιστικά, αλλά πάνω από το σεξ ο Audiard μας μιλά για τις διαθέσεις, για αυτό που κινεί εσωτερικά τα σώματά μας και δίνει παλμό στις καρδιές μας. Μιλάει για την απόρριψη, για την τρέλα, για τον ερεθισμό και την ξενέρα, μιλάει για την κριτική των άλλων αλλά και για το μεγαλείο του να μην σε νοιάζουν οι άλλοι, για τα εύκολα συμπεράσματα και τις δύσκολες αποφάσεις, για το πόσο ωραίο είναι εν τέλει να συνυπάρχουν οι άνθρωποι όταν αντιλαμβάνονται και σέβονται τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του.

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Paul Guilhaume, φαινομενικά αταίριαστη απέναντι σε νέους ανθρώπους, μιας και παραπέμπει σε παλιότερο σινεμά, αποδίδει δίνοντας μια κλασικότητα στην ιστορία, αποτυπώνοντας παράλληλα απίστευτα όμορφα την αστική ποικιλία του Παρισιού που σε στιγμές θυμίζει Τόκυο, σε άλλες, Βερολίνο, σε άλλες Παρίσι και γαλλική εξοχή.

Το Παρίσι 13ο Διαμέρισμα είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και μια ταινία που μιλάει για την σεξουαλικότητα, την επιλογή, την αυτοδιάθεση και την νεότητα με όρους διαχρονικότητας, σαν να ακούς τον Wong Kar-wai να μιλάει για έρωτα, που όσα χρόνια και αν περάσουν θα εξακολουθεί να έχει δίκιο!

Πρώτη δημοσίευση: 9 Jun 2022, 03:15
Ενημέρωση: 16 Jun 2022, 01:41
Τίτλος:
Παρίσι, 13ο διαμέρισμα (Les Olympiades, Paris 13e)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
105
Εταιρία διανομής: 
Release: 
9 Ιουνίου 2022

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos