Όταν έγινα πλούσιος

Σύνοψη: Ο Σάντι είναι ένας νεαρός άντρας σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Όταν μια μέρα ξαφνικά γίνεται πολύ πλούσιος κερδίζοντας το λαχείο, τα προβλήματα του γίνονται μεγαλύτερα . Δεν πρέπει να το μάθουν οι φίλοι του και κυρίως η γυναίκα του…

Άποψη: Βασισμένο στην γαλλική κωμωδία του 2002 με τον Jean-Pierre Darroussin και την Valeria Bruni-Tedeschi, όπου ένας άνδρας χωρίζει με την γυναίκα του και πριν πάρει το διαζύγιο κερδίζει δέκα εκατομμύρια στο λόττο προσπαθώντας να το αποκρύψει από τους πάντες ώστε να μην τα διεκδικήσει η γυναίκα του στο διαζύγιο.

Πέρσι μετατράπηκε σε ισπανική κωμωδία με τους Alex Garcia και Alexandra Jimenez διατηρώντας τα ίδια στοιχεία και αλλάζοντας το ποσό μιας και τώρα ο πρωταγωνιστής κερδίζει 25 εκατομμύρια ευρώ.

Μια σειρά συμπτώσεων και αστείων προσπαθειών για μυστικότητα κατακλύζουν την παλιομοδίτικης αντίληψης κωμωδία Όταν έγινα πλούσιος. Ο Σάντι τυχαία μαθαίνει ότι είναι ο τυχερός και έκτοτε κάνει τα πάντα για να το κρύψει μόνο που αυτά τα πάντα δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί σε γαλλικές, ισπανικές και ιταλικές κωμωδίες του σωρού, ή ακόμα και σε ελληνικές τηλεοπτικές σειρές, θυμίζοντας περισσότερο εκείνες ως αντίληψη της κωμωδίας παρά κάτι που αφορά έναν νέο θεατή του 2020.

Ίσως να μην μπορούσε να χαρακτηριστεί καν κωμωδία, με την έννοια ότι δεν είναι ιδιαιτέρως αστεία, περισσότερο μια ανάλαφρη ταινία καταστάσεων θα χαρακτηριζόταν.

Ένα σενάριο απλουστευτικό, που ίσως στην γαλλική εκδοχή του 2002 να ήταν κάπως πιο αστείο αφενός επειδή κυκλοφόρησε σε μια άλλη εποχή αφετέρου ήταν περισσότερο ευφυές στους διαλόγους, ένα σημείο στο οποίο υστερεί η ισπανική εκδοχή.

Πολλά αστεία είναι βγαλμένα από τα 60s ή τα 70s, αστεία που θα βλέπαμε από τον Λουί Ντε Φινές και μπορεί να γελούσαμε ή πιο πρόσφατα στον Ρόουαν Άτκινσον, μόνο που ο Garcia αν και ταλαντούχος ηθοποιός, δεν διαθέτει την ίδια κωμική στόφα ώστε να πάρει πάνω του μια κατά τα άλλα αδιάφορη ταινία.

Προσπαθεί βέβαια να εκμεταλλευτεί τα ατού μιας καλοκαιρινής ταινίας, πολλές σκηνές δηλαδή παραπέμπουν σε σκηνές που θα βλέπαμε σε μια ταινία δράσης που θα προβαλλόταν το καλοκαίρι, όπως οι σκηνές με το σερφ και την θάλασσα και πολλά γνωστά τραγούδια στο background οπότε σίγουρα η θέαση σε ένα θερινό σινεμά ενδείκνυται περισσότερο για μια κινηματογραφική εμπειρία όμως που απλώς θα προσφέρει το να περάσει ανώδυνα ο κενός χρόνος και όχι μια σινε-εμπειρία που θα προβεί σε κάτι περισσότερο.