Miller's crossing (1990)

Εποχή ποτοαπαγόρευσης, το δεξί χέρι του αρχιγκάνγκστερ Λίο, ο Τομ Ρίγκαν, ένας αλκοολικός τζογαδόρος με ψυχή, προσπαθεί να πείσει το αφεντικό του να μην προστατεύσει έναν απατεωνάκο αλλά αδελφό της δικής του –και του Λίο- ερωμένης, προκειμένου να μην ξεσπάσει πόλεμος συμμοριών.

Το πρώτο αριστούργημα των Κοέν

Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά την πρώτη θέασή της, και μερικές ακόμα ενδιάμεσα, η 3η ταινία των αδελφών Κοέν παραμένει αριστούργημα. Μελόδραμα, γκανγκστερική περιπέτεια, μαύρη κωμωδία, νέο-νουάρ, μέσα είστε. Μη ξεχνάτε πως το σύμπαν των Κοέν δεν μοιάζει με κανένα άλλο.

Στο «Πέρασμα του Μίλερ», νέοι δημιουργοί ακόμα, φτιάχνουν έναν φόρο- τιμής σε κάθε φιλμ νουάρ των 30s, τη αστυνομική λογοτεχνία του Χάμετ, τον «Νονό», τους αντι-ήρωες, τις femme fatale. Παλιομοδίτικη με στιλ και «ηλεκτρισμένη» σκηνοθεσία που το 1990 το αμερικανικό σινεμά είχε χρόνια να δει.

Το πρώτο πλάνο είναι το ποτήρι του Τομ που περιμένει τον πάγο και το αλκοόλ. Ο Γκάμπριελ Μπερν είναι ο Τομ και αν και όλοι τον θυμούνται από τους «Συνήθεις Υποπτους» αυτός είναι, μακράν, ο ρόλος της ζωής του. Αντιήρωας όσο δεν πάει, ψυχρός και ταυτόχρονα συναισθηματικός μόνο με το βλέμμα, μεθυσμένος αλλά έτοιμος να πετάξει την πιο έξυπνη ατάκα που σχεδόν πάντα καταλήγει να τρώει ξύλο. Χωρίς αντίδραση (εκτός από την σκηνή με την καρέκλα...), απλά υπομένει. Και βέβαια σε μια καταραμένη σχέση με την Βέρνα, το κορίτσι του αφεντικού. Οι ατάκες που ξεστομίζονται σε κάθε συνάντησή τους είναι μάθημα one liners για κάθε νέο που θέλει να γράφει σενάρια...

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια μπροστά σε μια ταινία που υπάρχει για να σε γοητεύει. Να σε τινάζει κάθε τόσο από το κάθισμα. Το στόρι είναι πολύπλοκο, όσο απλό. Προδοσία, φιλία, ηθική, ανδρική τιμή, έρωτας, ζήλεια, πολλές απογορευμένες σχέσεις και ένα μαύρο καπέλο. Και το χιούμορ παρών. Τα αστεία των Κοέν δεν μπαίνουν απλά για να «ελαφρύνουν» την ατμόσφαιρα, είναι πάντα μέρος της δράσης, της προσωπικότητας κάθε ήρωα.

Ο Αλμπερτ Φίνεϊ κάνει δική του κάθε σκηνή με αποκορύφωμα τη σεκάνς στο σπίτι του υπό τους ήχους του «Danny Boy» και του Tommy gun του. Κανείς δεν στήνει σκηνές σαν αυτή όπως οι Κοέν! Ο Τζον Τορτούρο στην πρώτη συνεργασία με τα αδέλφια (ακολούθησαν ακόμα τρεις, με το Barton Fink αμέσως μετά) αλλάζει πρόσωπα για πλάκα, η νέα Μάρσια Γκέι Χάρντεν πείθει, ο Πολίτο (και αυτός κοενικός ηθοποιός) σαρωτικός, κάθε μικρός ρόλος έχει σημασία, ακόμα και οι 2 ατάκες που λέει ο Στιβ Μπουσέμι.

Γενικά το «Πέρασμα του Μίλερ» είναι υποτιμημένη ταινία. Δεν θα την βρεις σε λίστες με ατάκες, όταν περιέχει δεκάδες «θανατηφόρες», δεν βρέθηκε στα Οσκαρ, στα οποία κέρδιζε το «Χορεύοντας με τους Λύκους»! Ισως επειδή η έξοδός της συνέπεσε με αυτές των «Goodfellas», «Godfather 3», «Dick Tracy» και «Grifters» του Φρίαρς, μια μικρή ανεξάρτητη ταινία, χωρίς σταρς στο καστ, πέρασε απαρατήρητη. Εισοσιτέσσερα χρόνια μετά, μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στο έπος του Σκορσέζε, ο οποίος τους είχε ονομάσει ως τους καλύτερους νέους δημιουργούς.

Εμείς κρατάμε την εναρκτήρια σκηνή στο δάσος με την ελεγειακή μουσική του Κάρτερ Μπέργουελ που φέρνει ρίγη και την τελική με το βλέμμα του Τομ, ακουμπισμένο στο δέντρο, να φορά το καπέλο και να γέρνει το κεφάλι. Τσακισμένος αλλά ποτέ νικημένος.

Γιάννης Λυμπέρης

Πρώτη δημοσίευση: 19 Jun 2014, 12:31
Ενημέρωση: 26 Jun 2014, 04:17
Τίτλος:
Miller's crossing (1990) (Το πέρασμα του Μίλερ)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
115
Εταιρία διανομής: 
Release: 
19 Ιουνίου 2014

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos