Μια του... ψεύτη

Σύνοψη: Ο Ζερόμ είναι ένας επιτυχημένος πωλητής σκαφών στην Γαλλική Νίκαια και ταυτόχρονα  ένας παθολογικός ψεύτης. Λέει ψέματα για τα πάντα, σε όλους, συνέχεια. Κανένας άνθρωπος στην ζωή του δεν τον πιστεύει πια, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει από το να συνεχίζει να λέει ό, τι θέλει.

Μια μέρα όμως έρχονται τα πάνω κάτω: όλα τα ψέματα που έχει πει στην ζωή του γίνονται ξαφνικά πραγματικότητα. Από την πλημμύρα στο σπίτι του μέχρι τον γείτονα ψυχοπαθή δολοφόνο, ο Ζερόμ καλείται να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να κοιτάξει λίγο βαθύτερα, μέσα και γύρω του.

Άποψη: Καθώς ξεκινά το “Menteur”, η γαλλική διασκευή του καναδικού “Compulsive Liar”, μια ομάδα μοναχών του ουρανού συνεδριάζει καθότι καταφτάνουν πάρα πολλά ψέματα από ένα μέρος της Γης. Όχι από την Ρωσία, όχι από την Κίνα, όπως υποθέτουν μερικοί από αυτούς, αλλά από την Νίκαια της Γαλλίας, στην οποία ζει ένας μεγάλος και αμετανόητος ψεύτης. Έτσι αποφασίζουν να αναλάβουν δράση, τιμωρώντας τον με μια πραγματικότητα ψεμάτων.

Αν αυτό σας ακούγεται ένα κακογραμμένο και παλιακό δείγμα γαλλικού κωμικού σουρεαλισμού, έρχεται να ταιριάξει γάντι σε ολόκληρη την ταινία του Olivier Baroux, που απλά δεν βλέπεται. Από τις ηθικοπλαστικές αποχρώσεις της κεντρικής ιδέας μέχρι το μελό τελικό μήνυμα, όλο το φιλμ συνιστά μια κακόγουστη υπερβολή, που πατά σε μια φαινομενικά σοβαρή αναρώτηση -γιατί οι άνθρωποι λένε ψέματα;- για να μας σερβίρει μερικά χοντροκομμένα αστεία και μια ολότελα παλιομοδίτικη και χαζοχαρούμενη οπτική.

Οι χαρακτήρες αναλώνονται στην γελοιότητα, ταιριάζοντας φίνα σε ένα σενάριο που δεν έχει καμία συνοχή και κυρίως καμία διάθεση να ξεφύγει από τον συντηρητισμό του, παρά το παιχνιδιάρικο χιούμορ και την πρωτοτυπία που μας υπόσχεται, παρά την ευχάριστη κωμικότητα των παράλογων καταστάσεων που ήθελε πιθανά να πετύχει.

Κάπου ανάμεσα σε αυτό το σουρεαλιστικό κωμικό παιχνίδι, το “Menteur” χάνει επαφή με την πραγματικότητα και τα 93 του λεπτά συνιστούν ένα βαθιά κουραστικό αποτέλεσμα, που ελπίζεις να έρθουν μερικοί ουράνιοι μοναχοί να το διακόψουν.