Mαίρη, Μαριάννα, Μαρία

Σύνοψη: Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας, οι Λούρας, Ασθενίδης σκηνοθετούν σε σενάριο του πρώτου ένα ντοκιμαντέρ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που φωτίζει τα άγνωστα χρόνια που η La Divina έζησε στην Ελλάδα, από το 1937 έως το 1945, και ύστερα από το 1957 και μετά, οπότε και επανασυνδέεται με τη χώρα καταγωγής της.

Άνθρωποι και συγκυρίες, ιστορικές και καλλιτεχνικές, που την διαμόρφωσαν, ορόσημα της πρώιμης καριέρας της, όλα όσα την ενηλικίωσαν προσωπικά και επαγγελματικά έρχονται στο φως μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό και άγνωστα ηχητικά ντοκουμέντα.

Άποψη: Πώς προσεγγίζεται, άραγε, ο μύθος; «Με αγάπη και σεβασμό», μοιάζουν να μας απαντούν οι δημιουργοί του «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία», οι οποίοι χαρτογραφούν μέσα από πραγματικά σπάνια ντοκουμέντα την τόσο υποφωτισμένη «ελληνική» περίοδο της Κάλλας, από την εξ Αμερικής επιστροφή της στην Αθήνα έως την αντίστροφη διαδρομή του 1945, λίγο πριν γίνει παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.

Μια περίοδος που ξεκίνησε με την Κάλλας να συστήνεται ως Μαίρη και συνέχισε με την υπογραφή του πρώτου της συμβολαίου με την Εθνική Λυρική Σκηνή ως Μαριάννα Καλογεροπούλου, σφυρηλατώντας σε όλη της την διάρκεια το μέταλλο πολεμίστριας (κι εν τέλει νικήτριας) που θα χαρακτήριζε την La Divina μέχρι το τέλος.

Κατοχή, λιμός, απελευθέρωση, Δεκεμβριανά στον ιστορικό «άξονα» και από την άλλη, στον καλλιτεχνικό της μικρόκοσμο, εξουθενωτική μελέτη, μαθητεία δίπλα στην ιέρεια του κλασικού τραγουδιού Ντε Ιντάλγκο, αλλά και συγκρούσεις, φθόνος από μέρους των ομοτέχνων της, ακόμη και εκστρατείες λάσπης από τον εγχώριο τύπο.

Οι δύο σκηνοθέτες δεν πρωτοτυπούν αφηγηματικά, αναπαράγοντας εν πολλοίς το κλασικό ντοκιμαντερίστικο μοντέλο των talking heads, ιχνηλατούν ωστόσο με μεγάλη φροντίδα την πρώιμη πορεία της Κάλλας μέσα από ένα ογκωδέστατο, ετερογενές υλικό (συνεντεύξεις πάλαι ποτέ συνεργατών της ή των απογόνων τους, αδημοσίευτα home tapes, δημοσιογραφικά αρχεία - και πολλά, πολλά ακόμη). 

Έτσι, ακόμα κι αν η θέαση του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ δε συνιστά κάποια εντυπωσιακή κινηματογραφική εμπειρία, ο θαυμασμός των δημιουργών του απέναντι στην «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία» επικοινωνείται καθαρά μέσα από την αφήγησή τους και μετατρέπεται σε ειλικρινή θρήνο στα τελευταία λεπτά, τα οποία και οριοθετούν ένα αβίαστα συγκινητικό φινάλε.