Σύνοψη: Η Sue Ann είναι μια μοναχική γυναίκα που ζει στο Οχάιο του Τέξας. Εκεί θα έρθει να μείνει και η έφηβη Maggie με την μητέρα της. Θα κάνει μια νέα παρέα η οποία θα ζητήσει από την Sue Ann να τους αγοράσει ποτά για να διασκεδάσουν ένα βράδυ. Εκείνη θα τους προτείνει να κάνουν το πάρτι τους στο υπόγειο του σπιτιού της, με τον όρο να μην ανέβουν πάνω στο σπίτι της, να μένει πάντα ένας νηφάλιος για να οδηγεί και να την φωνάζουν Ma. Κάθε εβδομάδα πηγαίνουν εκεί για πάρτι, μόνο που τα πράγματα θα πάρουν νέα τροπή όταν για την Ma θα γίνει όλο αυτό μια εμμονή.

Άποψη: Η Blumhouse Productions ειδικεύεται στις ταινίες τρόμου, πολλές φορές και με ένα κοινωνικό ή πολιτικό μήνυμα όπως το «Get Out» ή το franchise τρόμου «Purge». Με το «Ma» επιχειρεί να μεταφράσει με όρους τρόμου τα παιδικά τραύματα, τα απωθημένα, ό,τι έχει εγκλωβίσει κανείς μέσα του και το έχει απωθήσει ενώ στην πραγματικότητα οι πληγές που έχει αφήσει είναι ακόμα ανοιχτές.

Το «Ma» είναι  περισσότερο ένα ψυχολογικό θρίλερ τρόμου, καθώς στο πρώτο μισό παίζει περισσότερο με την ψυχολογία και γι’ αυτό απουσιάζουν εντελώς οι σκηνές τρόμου για να έρθουν μόνο στο τέλος της ταινίας που μετατρέπεται σε μια σαδιστική ταινία τρόμου δωματίου. Η λεγόμενη Ma μένει μόνη της και κατά τα φαινόμενα έχει ανάγκη από παρέα. Προσκαλεί λοιπόν την παρέα εφήβων να κάνει τα πάρτι της στο υπόγειο ώστε να μην πηγαίνουν σε απόμερα μέρη με κίνδυνο τη ζωή τους. Ο κίνδυνος όμως ελλοχεύει παντού, ακόμα και στο υπόγειο μιας κατά τα άλλα ευγενικής κυρίας, υπαλλήλου σε κτηνιατρείο. Τα πάντα θα πάρουν μια απρόσμενη τροπή όταν η Ma γίνει εμμονική και δεν θέλει με τίποτα να σταματήσουν τα παιδιά να έρχονται σπίτι της. Το παρελθόν της, τα προσωπικά της βιώματα θα έρθουν στο φως και δεν θα την αφήσουν σε ησυχία, όπως και όλους τους άλλους.

Αν κάποιος περιμένει τρόμο και φόβο θα απογοητευτεί, διότι μόνο στο τέλος βλέπουμε την μετατροπή της Ma σε ένα παράλογο ον, ικανό να προκαλέσει πολύ πόνο στους άλλους. Μέχρι τότε η ταινία παίζει περισσότερο με τον θεατή, κάνοντάς τον να πιστεύει ότι ανά πάσα στιγμή θα συμβεί κάτι, χωρίς να γίνεται απαραίτητα. Η Octavia Spencer είναι εντυπωσιακά καλή στον ρόλο μιας γυναίκας μοναχικής και τραυματισμένης ψυχολογικά που διψά για εκδίκηση.

Σε αντίθεση όμως με το «Get Out» ή και το πιο πρόσφατο «Us» του Jordan Peele που αξιοποιεί έξυπνα τα μηνύματα για την πολιτικοκοινωνική κατάσταση, το «Ma» τα αντιμετωπίζει πιο επιφανειακά και επιδερμικά, αγνοώντας την δυναμική που έχουν ως καταστάσεις και λαμβάνοντάς τα περισσότερα ελαφρά την καρδία.  Η εκδίκησή της έχει λόγο και νόημα αλλά καταλήγει σε μια υπερβολή, χωρίς ποτέ να έχει χτίσει κατάλληλα τον χαρακτήρα. Ένας χαρακτήρας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που θα άξιζε να μαθαίναμε περισσότερα για το παρελθόν από αυτά που μας δείχνει στα flashbacks. Άλλωστε, αρκετά νωρίς καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στο ψυχισμό της και τι την έχει πληγώσει, επομένως θα είχε ενδιαφέρον να κτίσει περισσότερο την διαδρομή από την λογική στην παράνοια παρά να εστιάσει μόνο στην δεύτερη. Αντιθέτως, η ταινία του Tate Taylor μοιάζει να βιάζεται για να φθάσει εκεί που θέλει, προσπερνώντας γρήγορα όλα τα μικρογεγονότα. Ένα θρίλερ που θα άξιζε την παρακολούθηση αν τα κοινωνικού τύπου μηνύματα ήταν αρμονικότερα δεμένα στην υπόθεση.

Πρώτη δημοσίευση: 30 May 2019, 15:37
Ενημέρωση: 6 Jun 2019, 13:20
Τίτλος:
Ma (Μα)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
99
Εταιρία διανομής: 
Release: 
30 Μαϊου 2019

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
23 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos