Long shot

Σύνοψη: Το 2019 Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο πρώην ηθοποιός Chambers που δείχνει να μην ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την προεδρία. Η Charlotte Field είναι υπουργός εξωτερικών και διάδοχος του προέδρου στο χρίσμα των Δημοκρατικών, με σκοπό να κατέβει στις εκλογές του 2020. Σε αυτήν την προσπάθεια θα χρειαστεί την βοήθεια του Fred Flarsky, ενός άνεργου πλέον δημοσιογράφου που η αιχμηρή του πένα θα την πείσει να τον κάνει λογογράφο της-και όχι μόνο!

Άποψη: Το είδος της πολιτικής σάτιρας είναι λογικό να ανθεί σε μια περίοδο που η ίδια η πολιτική κατάσταση των ΗΠΑ μοιάζουν βγαλμένη από σκετσάκι του SNL. Γι’ αυτό και συχνά είτε στην θρυλική εκπομπή είτε μέσα από διαφόρων ειδών ταινίες βλέπουμε να καυτηριάζεται η υπάρχουσα κατάσταση. Εν προκειμένω αυτό επιτυγχάνεται μέσα από μια ρομαντική κωμωδία που όσο και αν πλασάρεται ως διαφορετική και ανανεωτική, μολαταύτα είναι αρκετά συμβατική αλλά πολύ πιο τίμια και ενδιαφέρουσα από άλλες ταινίες του είδους.

Ο Seth Rogen ξέρει πώς να διακωμωδεί την ισχύουσα κατάσταση, όπως είχε συμβεί στην ανατρεπτική κωμωδία «The Interview» που είχε προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο. Στο «Long Shot» δεν αναμειγνύεται στην σκηνοθεσία και στην συγγραφή, με τον Jonathan Levine (50/50, Τhe night before, Warm bodies) να σκηνοθετεί και τους Dan Sterling (The interview) και Liz Hannah (The Post) να υπογράφουν το σενάριο. Σε αυτό βλέπουμε ένα γελοίο πρόεδρο που ξεκίνησε από την τηλεόραση για να περάσει στην πολιτική με βασικό σκοπό να μεταπηδήσει στον κινηματογράφο. Σίγουρα αυτή η περίπτωση κάτι μας θυμίζει, ένας άνθρωπος μη ειδήμων που δεν πολυασχολείται με ό,τι συμβαίνει ενώ έχει την στήριξη όλων των ισχυρών.

Η υπουργός εξωτερικών ξεκινά την καμπάνια της που βασίζεται στο περιβάλλον με σκοπό να αποκτήσει ένα καλό προφίλ ώστε να την ψηφίσουν στις εκλογές του 2020. Ο ρόλος που αναλαμβάνει η Charlize Theron, μιας γυναίκας όμορφης, δυναμικής και αστείας ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εποχής, δηλαδή της πρώτης γυναίκας προέδρου. Η επιλογή της Charlize είναι ανατρεπτική, καθώς πιο προφανής θα ήταν μια Julia Louis Dreyfus, που έχει υποδυθεί στο «Veep» την πρώτη γυναίκα πρόεδρο ενώ έχει μια γνήσια κωμική στόφα. Από την άλλη η Theron δεν είναι μια κωμική ηθοποιός αλλά δείχνει πως μπορεί να τα καταφέρει παντού. Ο ρόλος του Seth είναι ένας ιδεαλιστής δημοσιογράφος, που αρνείται να υποκύψει σε πολυεθνικές και μεγάλες εταιρείες και μάχεται εναντίον των ισχυρών καλείται να συνεργαστεί με την υποψήφια πρόεδρο ενώ όπως είναι φυσικό γεννάται ένας φαινομενικά ανέφικτος έρωτας μεταξύ τους.

Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι μια κλισέ rom-com, με όλες τις συμβάσεις ενός έρωτα ανάμεσα σε δύο διαφορετικούς ανθρώπους που η θέση τους δεν τους επιτρέπει να ζήσουν έτσι όπως θα ήθελαν, με τον δημοσιογράφο να έχει τον μαύρο κολλητό που κάθε λευκός οφείλει να έχει σε μια αμερικάνικη ταινία. Το δεύτερο μέρος γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον, πιο γρήγορο, με περισσότερη δράση και ένα χιούμορ μη πολιτικά ορθό. Οι δύο πρωταγωνιστές έχουν εξαιρετική χημεία σε  ρόλους που ανατρέπουν τα στερεότυπα, όπου ο ισχυρός άνδρας και η γυναίκα που τον πλαισιώνει ανατρέπεται σε μια ισχυρή γυναίκα και τον άνδρα που βρίσκεται δίπλα της. Όλο αυτό γίνεται χωρίς επιθετική ρητορεία, με έναν αβίαστο τρόπο. Ποπ αναφορές υπάρχουν συνεχώς, με αποκορύφωμα την Charlize να βλέπει Game of Thrones. Το μόνο που γίνεται αφελώς είναι όταν τίθεται το ζήτημα Δημοκρατικών-Ρεπουμπλικανών σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης των διαφορών που όμως μοιάζει σαν να μιλάει μικρό παιδί για πολιτικά ζητήματα. Το «Long Shot» μπορεί να μην είναι «Veep» αλλά θέτει όμορφα τον σουρεαλισμό της σημερινής πολιτικής.