Little Italy

Σύνοψη: Αυτή η μικρή Καναδική ταινία από το σκηνοθέτη των Mystic Pizza και How to lose a Guy in 10 days, εξελίσσεται στην περίφημη ιταλική συνοικία του Τορόντο, όπου η νεαρή Nikki επιστρέφει μετά από χρόνια απουσίας στο Λονδίνο και συναντάει ξανά τον παιδικό της έρωτα τον Leo.

Άποψη: Είναι σχεδόν απίστευτο το πώς το Little Italy στριμώχνει στις σκηνές του όλα τα ιταλικά στερεότυπα που μπορεί κανείς να σκεφτεί αλλά παράλληλα αποτυγχάνει πλήρως να αποτυπώσει τον αισθησιασμό που έχουμε συνηθίσει να απολαμβάνουμε στις ιταλικές ρομαντικές ταινίες. Παρόλα αυτά, έχει και βεντέτα έχει και διαγωνισμό, έχει και πίτσες που πάντα είναι ευχάριστο να υπάρχουν, έχει και αστείες ιταλικές προφορές και πολλά Ciao Bella για να μη ξεχνιόμαστε. Όλα αυτά δοσμένα με κάποιες απόπειρες χιούμορ που αν δεν προκαλούν γέλιο τουλάχιστον συνθέτουν μία ευδιάθετη ατμόσφαιρα, σε μία ταινία που  μέχρι το τέλος δεν μπορείς να καταλάβεις αν λειτουργεί σκόπιμα ως παρωδία ή κατά λάθος.

Οι καβγατζήδες δευτερεύοντες χαρακτήρες - καρικατούρες  εύκολα κλέβουν την παράσταση αφού έχουν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από το κεντρικό ρομάντζο ανάμεσα σε δύο ηθοποιούς που δεν θα μπορούσαν να έχουν λιγότερη χημεία μεταξύ τους. Το κυριότερο πρόβλημα ωστόσο σε αυτή την ταλαίπωρη ερωτική ιστορία, είναι τα εντελώς προσχηματικά εμπόδια στη σχέση τους αλλά και το αιώνιο δίλημμα ανάμεσα στη καριέρα και στον έρωτα, το οποίο μοιάζει αφόρητα ξεπερασμένο και λύνεται με τρόπο ισοπεδωτικό για κάθε αίσθημα φιλοδοξίας ή και αξιοπρέπειας.

Κατά τ’ άλλα, η ταινία εξελίσσεται με τρόπο που από τα πρώτα δέκα λεπτά καταλαβαίνεις τι πρόκειται να συμβεί και μπορείς να στοιχηματίσεις με ασφάλεια ότι θα κορυφωθεί με ένα κυνηγητό τελευταίας στιγμής σε κάποιο αεροδρόμιο. Από την άλλη όμως, αυτή η ασφάλεια και η προβλεψιμότητα είναι δύο χαρακτηριστικά που κάποιος εμπιστεύεται μία ρομαντική κομεντί να έχει και το Little Italy είναι ακριβώς η ταινία θερινού κινηματογράφου, που βλέπεις ευχάριστα ξέροντας ότι δεν πρόκειται αλλά ούτε θα ήθελες να θυμάσαι την επόμενη μέρα.