To Leslie

Σύνοψη: Η Leslie, μια Τεξανή μητέρα που παλεύει να προσφέρει στον γιο της τα απαραίτητα, κερδίζει το λαχείο και μια ευκαιρία για καλή ζωή κάνει τη εμφάνισή της. Ωστόσο, λίγα χρόνια αργότερα, τα χρήματα έχουν τελειώσει και η Leslie έχει ξεμείνει να παλεύει με τον εθισμό της στο ποτό.

Άποψη: Ο έμπειρος τηλεοπτικός σκηνοθέτης Michael Morris (Βetter call Saul, Preacher, For all mankind, 13 reasons why) παρουσιάζει την πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα σε σενάριο του άσημου Ryan Binaco. Η υπόθεση αφορά στην άστεγη, αλκοολική Leslie (Andrea Riseborough), η οποία επιστρέφει στη γενέθλια πόλη της, αφού έχει καταφέρει μέσα σε έξι χρόνια να στενοχωρήσει, απογοητεύσει και απομακρύνει από κοντά της όποιον την αγαπούσε.

Πρόκειται για μια δραματική ιστορία που περιγράφεται με μελανά χρώματα. Οι αιτίες του αλκοολισμού της Leslie δεν ερευνούνται διεξοδικά, διέπουν, ωστόσο, όλη τη διάρκεια της ταινίας: η αδυναμία του χαρακτήρα, η ματαίωση από τις προσδοκίες της ζωής, οι άνθρωποι που δεν συγχωρούν τα λάθη, ο ίδιος μας ο εαυτός που δεν συγχωρεί τα δικά του λάθη. Η εξαθλίωση και ο εθισμός μετατρέπουν τη γυναίκα που σε κάθε άλλη περίπτωση θα περιγράφαμε ως «ωραία τύπισσα», σε ένα ερείπιο που καταφέρνει μόνο να γίνει βάρος σε όποιον βρεθεί στον δρόμο της.

Η Βρετανή Andrea Riseborough μας παίρνει αβίαστα μαζί στο ζοφερό σύμπαν της με την επιμελώς “άδεια” έκφραση και το κουρασμένο βλέμμα. Στο πλάι της εμφανίζονται οι Allison Janney και Owen Teague, ενώ η χημεία της με τον Mark Maron είναι διάχυτη σε όλες τις σκηνές, προϊδεάζοντάς μας για το -αναμενόμενο μεν, επιθυμητό δε- συγκινητικό τέλος.

Οι μουσικές που συνοδεύουν τη Leslie στις περιπέτειές της, όπως τα τραγούδια Here I Am (Dolly Parton), Angels Are Falling (Patty Griffin) και Are You Sure (Willie Nelson) είναι στα highlights της ταινίας και έρχονται την πιο κατάλληλη στιγμή να συμπληρώσουν τη διάθεση της ηρωίδας αλλά και των θεατών.

Ο σκηνοθέτης ξέρει από την αρχή τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει: μια ταινία που μας στερεί τις εύκολες υποθέσεις μας για το ποια είναι η ηρωίδα. Έτσι, η Leslie δεν καταφέρνει να μείνει νηφάλια τις στιγμές που πιστεύουμε ότι θα το πετύχει. Ωστόσο, η διαδικασία ανάρρωσής της δεν καταφεύγει σε αφηγηματικά τεχνάσματα. Η κινηματογράφηση του Larkin Seiple είναι ένα πραγματικό κατόρθωμα οπτικής ανάπτυξης ενός χαρακτήρα: η κίνηση της κάμερας είναι ταυτόχρονα προστατευτική για τη Leslie και αμείλικτη στην ωμή απεικόνιση του πόσο εύθραυστη είναι ανά πάσα στιγμή.

Η μικρού προϋπολογισμού ταινία αποδεικνύεται κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που θα περιμέναμε. Και καταφέρνει με κάπως ανορθόδοξο τρόπο να ρίξει μια αχτίδα αισιοδοξίας σε “Όσα φέρνει η ζωή”, όπως είναι και η ανέμπνευστη ελληνική απόδοσή της.