Les beaux jours

Η Caroline συνταξιοδοτήθηκε και έχει μια καινούρια ζωή μπροστά της. Έχει χρόνο να φροντίσει τα παιδιά της, τον σύζυγο και πάνω από όλα τον εαυτό της. Πολύ σύντομα όμως αντιλαμβάνεται ότι αυτό το είδος ελευθερίας είναι συνώνυμο της πλήξης, με αποκορύφωμα το δώρο γενεθλίων της, που δεν είναι άλλο από μια κάρτα μέλους σε ένα club συνταξιούχων.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Υπόθεση:
Επιτέλους! Η Caroline (Fanny Ardant) συνταξιοδοτήθηκε και έχει μια καινούρια ζωή μπροστά της. Έχει χρόνο να φροντίσει τα παιδιά της, τον σύζυγο και πάνω από όλα τον εαυτό της. Πολύ σύντομα όμως αντιλαμβάνεται ότι αυτό το είδος ελευθερίας είναι συνώνυμο της πλήξης, με αποκορύφωμα το δώρο γενεθλίων της, που δεν είναι άλλο από μια κάρτα μέλους σε ένα club συνταξιούχων. Παραδόξως, εκεί θα έρθει σε επαφή με τον νεαρό καθηγητή πληροφορικής, που υποκύπτει στη γοητεία της. Η Caroline θα βιώσει μια δεύτερη νεότητα, θα ερωτευτεί τον νεαρό άντρα, θα γευτεί πρωτόγνωρες εμπειρίες, θα επαναστατήσει και θα αιφνιδιάσει τον περίγυρο της. Ποιος είπε ότι η συνταξιοδότηση είναι το τέλος και όχι μια ολοκαίνουρια αρχή;

2 Υποψηφιότητες Βραβείων Σεζάρ 2014
Καλύτερης Ηθοποιού (Φανί Αρντάν)
Καλύτερου Β' Ανδρικού Ρόλου (Πατρίκ Τσεσνέ)
Βραβείο Κοινού, 15ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας, 2014

Συνέντευξη με την σκηνοθέτιδα Μαριόν Βερνού

Η ταινία «Τα Καλύτερα Έρχονται» βασίζεται στο μυθιστόρημα της Φανί Σεζνέλ με τίτλο «Une Jeune Fille aux Cheveux Blancs». Πώς σας δημιουργήθηκε η επιθυμία να μεταφέρετε το βιβλίο στη μεγάλη οθόνη;

Η ιδέα δεν ήταν δική μου, αλλά των παραγωγών Φρανσουά Κράους, Ντένις Πινό Βαλενσιέν και Ζουλιέτ Φαβρέλ Ρενό, που ήρθαν και μου πρότειναν αυτό το έργο. Αυτό ήταν που μου άρεσε αρχικά, το ότι έψαξαν να βρουν εμένα. Όταν διάβασα το βιβλίο, άρχισα ν’ αναρωτιέμαι: Πού μ’ αγγίζει αυτή η ιστορία; Μπορώ, ειλικρινά να σχετιστώ μαζί της; Εξάλλου, δεν είμαι αυτή η γυναίκα, δεν είμαι εξήντα ετών, ούτε ζω στην επαρχία ούτε είμαι οδοντίατρος… Παρ’ όλα αυτά, και για κάποιο διάστημα, τριγύριζε μέσα στο μυαλό μου η προσωπικότητα μιας εξηντάχρονης γυναίκας, της οποίας την ιστορία ήθελα να διηγηθώ, ακόμα κι αν δεν είχε τίποτα να επιδείξει.

Ποια μονοπάτια ακολουθήσατε για να φτάσετε σ’ αυτό το αποτέλεσμα;

Δούλεψα πολύ πάνω στην προσωπικότητα του Ζουλιέν. Στο μυθιστόρημα, θρηνεί τον θάνατο της μητέρας του και της γυναίκας του σε αυτοκινητιστικό. Η Καρολίν έρχεται για να καλύψει το κενό της μητέρας του. Εγώ ήθελα να είναι το αντίθετο, να παίζουν οι δυο τους επί ίσοις όροις, και η μεταξύ τους έλξη, ψυχολογικά, να δικαιολογείται λιγότερο. Από τη στιγμή που συνέλαβα την ιδέα του Ζουλιέν ως ενός γυναικά, ήμουν εκεί που ήθελα, είχα βρει την είσοδο στην ιστορία μου.
Μια γυναίκα βγαίνει στη σύνταξη, πιστεύει ότι θα περάσει στην ανωνυμία, ότι θα γίνει αόρατη και ότι δε θα την προσέχουν πια οι άντρες, αλλά ο συγκεκριμένος άντρας κοιτάζει όλες τις γυναίκες, για τον σωστό λόγο. Μου άρεσε αυτή η ειρωνεία, που πάει ν’ αποφύγει την παγίδα στην οποία δε θέλει να πέσει: να θεωρηθεί τεκνατζού. Σ’ αυτόν τον άντρα δεν αρέσουν οι «γριές», όχι, αγαπάει τις γυναίκες. Όλες!
Κι ύστερα, την περίοδο που έγραφα το σενάριο, η σκέψη μου πήγαινε στους γονείς μου, που τους είχα χάσει πριν καλά καλά κλείσουν τα εξήντα τους. Και ένιωθα ότι με είχαν αφήσει να κοιτάζω μια λευκή σελίδα. Μια σελίδα που έπρεπε να γεμίσω, για να καλύψω το κενό τους. Αυτή η ταινία είναι ένας φόρος τιμής προς αυτούς, κατά μία έννοια. Θα ήθελα να είχα ζήσει με τη μητέρα μου, αυτό το διάστημα της ταινίας που πέρασα με την Καρολίν.

Η ταινία δεν πραγματεύεται τόσο τα γηρατειά, όσο το ζήτημα του τι κάνουμε με τη ζωή μας, με τις επιθυμίες μας…

Ναι, και υπήρχε ένα τρίτο κίνητρο να γυρίσω την ταινία: να μιλήσω για τις σχέσεις. Τι είναι αυτό που μας κάνει να μένουμε ή να φεύγουμε από μια σχέση; Πώς αναζωογονείται η σχέση; Είναι ένα τεράστιο μυστήριο, μεγαλύτερο κι απ’ τον κεραυνοβόλο έρωτα. Αυτή η ικανότητα να συνεχίζεις ή όχι… Είναι πολύ συγκινητικό, κυρίως όταν βρίσκεσαι στο τελευταίο στάδιο της ζωής σου, την ώρα που κάνεις τον απολογισμό σου. Τι πέτυχα; Πού απέτυχα; Και το ερώτημα, θα πεθάνω μόνος μου ή όχι; Όταν είμαστε ζευγάρι, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα μπορεί να χαθούν απ’ τη μια στιγμή στην άλλη. Διαφορετικά, το αποτέλεσμα θα είναι ολέθριο.

Όταν η Καρολίν συναντά τον Ζουλιέν, δεν αυταπατάται τόσο ώστε να πιστεύει ότι όλα είναι και πάλι πιθανά, δεν κυνηγάει τα νιάτα της και δεν ονειρεύεται να χτίσει ένα μέλλον μαζί με τον εραστή της… Απλώς αποδέχεται αυτό που έχει συμβεί…

Στην ταινία, δεν υπάρχει παραμύθι, ούτε παραμυθιάζει ο ένας τον άλλο. Η Καρολίν και ο Ζουλιέν χαίρονται και μόνο που περνούν το απόγευμά τους στο κρεβάτι, περνώντας καλά. Βρίσκονται σε μια κατάσταση άρνησης. Καπνίζουν τσιγαριλίκια, καβγαδίζουν λιγάκι, ανοίγονται ο ένας στον άλλο… Σαν έφηβοι.
Η ιστορία τους ξεκινάει πολύ ανόητα: Η Καρολίν προσπαθεί να δικαιολογήσει ότι είναι ευχάριστο να πίνεις την ώρα του γεύματος, ότι είναι ανοησία να μην εκμεταλλεύεσαι τα πάντα. Είναι το μικρό παραθυράκι που ανοίγει, είναι ψιλομεθυσμένη, ο Ζουλιέν την αποπλανεί… Και σκέφτεται, «Διάολε, γιατί όχι;» Ακόμα κι αν σκέφτεσαι ότι είναι τρομοκρατημένη και συντετριμμένη, όταν προβλέπει αυτό που πρόκειται να συμβεί. Το γεγονός ότι ο Ζουλιέν είναι ένας γυναικάς, αυτομάτως κάνει τη δική τους σχέση πιο ελεύθερη.

Δεν υπάρχει το κλισέ της μεγαλύτερης γυναίκας που κοιτάζει τις ρυτίδες της στον καθρέφτη με περισσή ανησυχία, μιας και έχει γνωρίσει έναν πολύ νεότερο άντρα…

Αυτό προβλεπόταν στο σενάριο! Τη στιγμή όμως του γυρίσματος, σκέφτηκα ότι θα οδηγούσε σε παρανόηση. Την Καρολίν τη βλέπει κάποιος άλλος, δεν έχει ανάγκη να κοιτάξει εκείνη τον εαυτό της. Κι αυτό είναι που λέει στον σύζυγό της, όταν εκείνος της πετάει, «μα καλά, δε βλέπεις τον εαυτό σου;» Κι εκείνη του απαντάει: «Όχι, με βλέπει εκείνος!» Η Καρολίν και ο Ζουλιέν δεν είναι ερωτευμένοι μεταξύ τους. Μικρή σημασία έχει ποιος τηλεφωνεί σε ποιον, ποιος δίνει και παίρνει μικρά τεκμήρια αγάπης. Είναι μια ιστορία αγάπης αρκετά καινούργια, που ξεπερνάει το απλό χρονικό μιας κοινής μοιχαλίδας. Η Καρολίν δεν παίρνει ιδιαίτερες προφυλάξεις για να κρύψει τη σχέση της και ο άντρας της δεν της δίνει τελεσίγραφα του στυλ: «Αν δεν σταματήσεις αμέσως αυτή την ιστορία, θα σε παρατήσω.» Είναι όμορφο και εμπνευσμένο να αντιμετωπίζεις ένα ερωτικό τρίγωνο κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Η Καρολίν κι ο Φιλίπ είναι κάπως προχωρημένοι, ηλικιακά, αλλά και συνειδησιακά. Σταδιακά, ανακαλύπτουν ότι «έχουν δυνατότητες» κι ότι είναι λιγότερο συμβατικοί από πολλούς νεώτερους τους. Δεν εγκαταλείπουν τη σχέση τους, αν και έχουν φτάσει στην ηλικία που πολλοί το κάνουν αυτό.

Η Φανί Αρντάν είναι εκπληκτική στην ταινία…

Δε μου πέρασε αμέσως απ’ το μυαλό, μιας και το ερμηνευτικό της εύρος δεν συμπεριλαμβάνει χαρακτήρες παρορμητικούς και άτακτους. Ήξερα όμως ότι έψαχνα μια ηθοποιό όμορφη, χωρίς όμως να είναι υπερβολική με την εικόνα της. Και που θα δεχόταν να ενσαρκώσει έναν χαρακτήρα που πηγαίνει στο ΚΑΠΗ και θα είχε σκηνές με έναν άντρα πολύ πιο νέο από την ίδια…

Και να αποδεχτεί ένα σενάριο όπου ακούγονται πολλές φορές οι λέξεις «γριά», «γηρατειά»…

Δε θα κουραστώ να επαναλάβω ότι τα γηρατειά παραμένουν ένα ταμπού. Ευτυχώς, η Φανί, το βρήκε περισσότερο διασκεδαστικό παρά προσβλητικό. Κυρίως το να κατακτήσει αυτόν τον χαρακτήρα, ξεπερνώντας την προσωπική της κατάσταση. Έχω την αίσθηση ότι η καθοδήγηση ενός ηθοποιού ξεκινάει τη στιγμή που γίνεται η ανάγνωση του σεναρίου: Ακούγοντας τη Φανί, σκέφτηκα ότι έπρεπε να την κάνω να μιλάει πιο γρήγορα, μιας και ήθελα μια ταινία «ζωντανή». Στο τέλος, εκείνη μιλούσε μια οκτάβα υψηλότερα. Κι αυτό τα άλλαξε όλα! Η Φανί ήταν πανούργα, με την καλή έννοια. Με τον ρόλο, το έργο, τους συμπρωταγωνιστές, με τον τρόπο που κινούμαι, με το σύμπαν μου.

Και η επιθυμία να την κάνετε ξανθιά;

Αρχικά, ήθελα να έχει λευκά μαλλιά, όπως περιγράφει και ο τίτλος του μυθιστορήματος. Κάναμε μια δοκιμή, αλλά το παράδοξο είναι ότι την έκαναν πολύ πιο εκλεπτυσμένη. Σε αντιδιαστολή, είδαμε ότι το ξανθό μαλλί τής προσέδιδε έναν άλλον αέρα, αινιγματικό. Κι ύστερα, ήθελα να τη δω με τζιν, που δεν είχε φορέσει ποτέ στη ζωή της! Η Φανί διαθέτει μια απίστευτη φινέτσα. Μαζί της, όλα είναι εύκολα. Της ταιριάζουν όλα. Στην πραγματική της ζωή, φοράει συνέχεια μαύρα. Εγώ προτιμούσα τα ξεθωριασμένα χρώματα. Τα ρούχα έπρεπε να είναι διαχρονικά και κάπως μη πειστικά.

Και η επιλογή του Λοράν Λαφίτ;

Τον σκεφτόμουν, καθώς παρακολουθούσα τα βραβεία Σεζάρ, την περσινή χρονιά. Είχε κάνει ένα σκετσάκι, κάπως δύσκολο, αλλά η πολύ «βρετανική» φινέτσα του, αποκάλυψε τη μεγαλοπρέπειά του. Και σκέφτηκα, αυτός είναι, αυτός είναι ο Ζουλιέν. Ήθελα να είναι σέξι, να είναι αξύριστος και τριχωτός. Και να επιδεικνύει το σώμα του, που είναι πολύ ωραίο. Ανάμεσα στον Ζουλιέν και στην Καρολίν, η έλξη είναι καθαρά επιδερμική.
Ο Λοράν έχει ένα βλέμμα μοναδικό. Μέσα σε μια στιγμή περνάει απ’ το ένα συναίσθημα στο άλλο. Διαισθανόμαστε την εξυπνάδα του, ακούει τις συντρόφους του, δέχεται αυτά που του δίνουν. Από τη στιγμή που το βλέμμα του πέφτει στην Καρολίν, αισθανόμαστε το πώς τη βλέπει.
Όταν έκανα τις συστάσεις ανάμεσα στη Φανί και τον Λοράν, για να δω αν υπήρχε χημεία μεταξύ τους, εκείνη αμέσως ενθουσιάστηκε και είπε: «Μαζί του, δε θα διηγηθούμε μια ιστορία ηλικιών, αλλά μια ιστορία που εξελίσσεται.»

Και ο Πατρίκ Σεζνέ;

Τον είχα συναντήσει σ’ ένα φεστιβάλ και γνωριζόμασταν λίγο. Καλά καλά δεν είχε τελειώσει την ανάνγνωση του σεναρίου, όταν μου τηλεφώνησε για να μου πει, σχεδόν φωνάζοντας: «Δε βλέπω σε ποιον άλλον θα μπορούσες να το προτείνεις!» Μ’ αρέσουν οι ηθοποιοί που δηλώνουν ότι όταν ερμηνεύουν σκέφτονται κι άλλα πράγματα. Ο Πατρίκ διαθέτει αυτό το στυλ της παρουσίας-απουσίας, κάτι που ταίριαζε γάντι στον ρόλο του συζύγου της, για τον οποίο αναρωτιόμαστε αν έχει καταλάβει ότι η γυναίκα του έχει εραστή κι αν τον νοιάζει. Δεν είναι αδιαφορία, αλλά μυστήριο. Ο Πατρίκ διαθέτει μια εσωτερικότητα. Είναι ένα πνευματώδης ηθοποιός και ένας πολύ ωραίος άντρας. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, αισθανόμουν ότι όλοι ήταν χαρούμενοι που βρίσκονταν εκεί. Πιστεύω ότι υπήρχε εμπιστοσύνη και προς το πρόσωπό μου, αλλά και του ενός προς τον άλλο. Δεν τους ανησυχούσαν οι ισορροπίες ισχύος ή δύναμης. Ήταν κάτι το πολύ ευχάριστο.

Πρώτη δημοσίευση: 26 Jun 2014, 13:07
Ενημέρωση: 3 Jul 2014, 09:04
Τίτλος:
Les beaux jours (Τα καλύτερα έρχονται)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
94
Εταιρία διανομής: 
Release: 
26 Ιουνίου 2014

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
15 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos