Kingsman: The golden circle

Σύνοψη: Μία ανεξάρτητη, διεθνή υπηρεσία πληροφοριών δουλεύει με το πιο υψηλό επίπεδο διακριτικής ευχέρειας, της οποίας ο απόλυτος στόχος είναι να κρατάει τον κόσμο ασφαλή. Όταν καταστρέφονται τα κεντρικά τους γραφεία και ο κόσμος βρίσκεται σε ομηρία, το ταξίδι τους, τους οδηγεί στην ανακάλυψη ενός οργανισμού κατασκοπίας στην Αμερική με το όνομα Statesman, η ίδρυση του οποίου συμπίπτει χρονικά με την ίδρυση του δικού τους οργανισμού. Σε μια νέα περιπέτεια που δοκιμάζει τις αντοχές και την εξυπνάδα των πρακτόρων τους στα άκρα, αυτές οι δύο ελίτ μυστικές οργανώσεις συνεργάζονται για να εξουδετερώσουν τον αδίστακτο, κοινό εχθρό τους, προκειμένου να σώσουν τον κόσμο, μια διαδικασία που έχει αρχίσει να γίνεται συνήθεια στον Έγκσι.

Προβάλλεται: Σύμφωνοι, πολύ σπάνια μπορεί να πετύχει κανείς μια περίπτωση όπου το sequel ενός φιλμ είναι ανώτερο του πρώτου. Αυτό δεν συνέβη ούτε με το «Kingsman: Secret Service» Μάθιου Βον που αποτελεί την συνέχεια του πολύ καλού πρώτου φιλμ, ενός απολαυστικού υβρίδιου κωμωδίας και κατασκοπικού φιλμ, ένα εξ’ορισμού ψυχαγωγικού φιλμ, μιας από τις καλύτερες ταινίες της προπέρσινης σεζόν.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το φετινό φιλμ δεν αξίζει. Μπορεί να είναι εμφανής η αγωνία να διηγηθεί και να δείξει περισσότερα (μιας και απουσιάζει όπως είναι φυσικό, η έκπληξη του αρχικού φιλμ), προσθέτωντας δεδομένα στην πλοκή που την υπερφορτώνουν και πιο έντονη την καρρικατουρέ βία που ίσως και μια-δυο στιγμές να κουράζει, όμως παραμένει ένα επίσης ευχάριστο και by the book ψυχαγωγικό κινηματογραφικό δημιούργημα.

Το καστ δείχνει να το απολαμβάνει, η φινέτσα είναι διάχυτη, η σατιρική διάθεση προς τα κατορθώματα και το attitude του Τζέιμς Μποντ και το συνολικά ανατρεπτικό χιούμορ των διάφορων σεκάνς, έκδηλα.

Όλα οδηγούν προς ένα franchise που διαθέτει άριστες προοπτικές επιτυχίας, αρκεί να ισορροπήσει μεταξύ της αφηγηματικής οικονομίας και της οπτικής υπερβολής: δεν χρειάζεται να πει και να κάνει τόσα πολλά σε μια ταινία, ας αφήσει και κάποια για τις επόμενες...