The Incredibles 2

Σύνοψη: Η οικογένεια Παρ επιστρέφει μετά από 14 χρόνια μόνο που αυτή τη φορά η μαμά, Έλεν Παρ, έρχεται αντιμέτωπη με τους κακούς ενώ ο μπαμπάς, Μπομπ Παρ μένει στο σπίτι για να φροντίσει τα παιδιά. Ο νέος κίνδυνος όμως είναι μεγάλος ακόμα και για την μαμά Απίθανη και μόνο μία ενωμένη οικογένεια θα μπορέσει να τον αποτρέψει.

Άποψη: Ήταν 2004 όταν οι «Απίθανοι» έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνιση τους  και έκτοτε το φανατικό κοινό ονειρευόταν μία συνέχεια για την οικογένεια των υπερ ηρώων. Κατά καιρούς ο Μπραντ Μπερντ, σεναριογράφος και σκηνοθέτης και άλλων πολύ επιτυχημένων animation  όπως Ratatouille, The Iron Giant, είχε δηλώσει ότι θα τον ενδιέφερε ένα sequel αν είχε ένα καλό σενάριο, αντάξιο του πρώτου ή και καλύτερο. Τα χρόνια πέρασαν, ο Μπερντ όλο και το κλωθογύριζε στο μυαλό του και στο χαρτί του, και τελικά η συνέχεια του Κυρίου Απίθανου (φωνή Κρεγκ Νέλσον) και της Ελαστίνας (φωνή Χόλι Χάντερ) είναι κινηματογραφικό γεγονός.

Και κοινωνικά συντονισμένο ε! Ούτε οι «Απίθανοι» μπόρεσαν να ξεφύγουν από το κύμα ταινιών που επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο της μητέρας στην σύγχρονη εποχή και την βγάζουν από τα στενά δεδομένα του σπιτιού για να μείνει πίσω ο πατέρας. Ο Μπερντ διάλεξε την κατάλληλη χρονική στιγμή για να αναδιανείμει τους ρόλους ενάντια στον κακό που ακούει στο όνομα “ScreenSlaver”. Οι μεταφορές είναι πολλές , όπως και οι σπόντες στον σύγχρονο τεχνολογικό κόσμο, αλλά το σενάριο ποτέ δεν μοιάζει επιτηδευμένο ή προσποιητό για να ταιριάξει στο κοινωνικό/πολιτικό σκηνικό. Η έμφυτη ενέργεια των ηρώων είναι ακριβώς όπως την θυμόμασταν από εκείνη την πρώτη εμφάνιση με εξαιρετικές προσθήκες στο καστ.

Ο Μπομπ Οντένκερκ δανείζει την φωνή του σε έναν χαρακτήρα/alter ego του Σολ από το “Breaking Bad” και το spin off του “Better Call Saul” δίνοντας τον τελείως ξεχωριστό, δικό του αέρα από την αρχή της ταινίας με ανάλογο τρόπο που το μωρό της οικογένειας Τζακ-Τζακ αιφνιδιάζει τους πάντες με τις σούπερ δυνάμεις του. Όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι, η Pixar κάνει ακόμα μία φορά τα μαγικά της με τα κινούμενα σχέδια και πετυχαίνει να αποδώσει πολλές λεπτομέρειες που για εμάς είναι αυτονόητες.

Αλλά τελικά το μόνο αυτονόητο είναι αυτό που απολαύσαμε. Η ικανότητα να επανέρχεται ένα animation μετά από τόσα χρόνια και να καταφέρνει να αγγίξει την επιτυχία της πρώτης φοράς.