Η Ιουλιέτα των πνευμάτων/1965

Η Ιουλιέτα, μια κυρία της ανώτερης αστικής τάξης, περνά το καλοκαίρι στην όμορφη βίλα της. Για την επέτειο του γάμου της με τον Τζιόρτζιο, έναν άνθρωπο των δημοσίων σχέσεων, αποφασίζει να οργανώσει μια γιορτή. Μεγαλωμένη με θρησκευτικές και παράλληλα συντηρητικές αρχές, το εν λόγω πάρτι, θα φέρει στην επιφάνεια την κρίση ταυτότητας που βασανίζει την ηρωίδα.

Μια κρίση που εξελίσσεται σε δράμα όταν αρχίζει να υποπτεύεται ότι ο σύζυγος της την απατάει ενώ έχει μια μητέρα που το μόνο που την νοιάζει είναι η εξωτερική της εμφάνιση και οι αδερφές της συμπεριφέρονται κάθε άλλο παρά συνετά. Έτσι, μην έχοντας ποιον να εμπιστευτεί η Ιουλιέτα θα στρέψει τις ελπίδες της, στην γειτόνισσά της, τη Σούζυ, η οποία έχει διαμορφώσει το σπίτι της σ’ έναν ερωτικό παράδεισο. Όμως οι αντιφάσεις της ανάμεσα στον καθολικό καθωσπρεπισμό της παιδικής της ηλικίας και στην τάση για μια ζωή χωρίς φραγμούς, θα την οδηγήσουν στο κατώφλι της τρέλας.

Η πρώτη έγχρωμη ταινία του Φελίνι είναι ταυτόχρονα κι ένας φόρος τιμής στη σύζυγό του, την Τζουλιέτα Μασίνα. Στην ταινία, εκείνη υποδύεται το ρόλο μιας καταπιεσμένης αστικής νοικοκυράς η οποία απελευθερώνεται από ένα διεισδυτικό και αισθησιακό κόσμο των πνευμάτων. Η ταινία, που ο ίδιος ο Φελίνι αποκάλεσε «παραμύθι για ενήλικες», είναι ένα καλειδοσκόπιο οπτικών θαυμάτων που συνοδεύεται από την απολαυστική μουσική επένδυση του Νίνο Ρότα.