Σύνοψη: Η Τζόζεφιν Τσέστερφιλντ είναι η μοιραία γυναίκα με την χλιδάτη ζωή, η οποία λειτουργεί σαν κομψό αρπακτικό ξαφρίζοντας διαμάντια και περιουσίες ευκατάστατων ανδρών, οι οποίοι πέφτουν στην γοητεία της μέσα από τις ευρηματικές της κομπίνες. Στον δρόμο της θα βρεθεί η Πένι Ραστ που ειδικεύεται σε μικροκομπίνες χωρίς στρατηγική-αρκεί η αρπαχτή να φτάνει για να τα βγάζει πέρα. Η Τζόζεφιν θα δει κάτι στην Πένι και μαζί θα δημιουργήσουν ένα αταίριαστο ντουέτο με στόχο την περιουσία ενός δισεκατομμυριούχου.

Άποψη: Το «Bedtime Stories» με τους Marlon Brando και David Niven αφορούσε δύο απατεώνες που αποσπούσαν πολλά χρήματα από γυναίκες στην γαλλική Ριβιέρα. Στο remake που έγινε το 1988 με τους Michael Caine και Steve Martin, το «Dirty Rotten Scoundrels» (γνωστό στην Ελλάδα ως Απατεώνες και Τζέντλεμεν») οι δύο απατεώνες ξάφριζαν γηραιές κυρίες στην γαλλική Ριβιέρα. Μέσα στην μόδα της επαναφοράς παλιών ιστοριών με γυναικοκρατούμενο καστ, η γνωστή heist ιστορία επιστρέφει με δύο απατεώνισσες που εξαπατούν άνδρες, σε μια καλοκαιρινή κωμωδία καλύτερη από όσο μπορεί κανείς να περιμένει αλλά σε καμία περίπτωση αντάξια των προκατόχων της.

Αφηγηματικά η ταινία ακολουθεί τον ίδιο δρόμο των δύο προηγούμενων και κυρίως της ταινίας του 1988 στην οποία πατά περισσότερο με την Rebel Wilson να αναλαμβάνει τον ρόλο του Martin και την Anne Hathaway τον ρόλο του Caine. Δεν υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις ως προς την πλοκή, πέρα από κάποια μικρογεγονότα επαναλαμβάνοντας την λογικής μιας σλάπστικ κωμωδίας, σαν τις αντίστοιχες αμερικάνικες κωμωδίες των 30s, που ωστόσο δεν ανανεώνει κάνοντάς την να μοιάζει παλιά.

Λόγω του ότι το είδος των heist ταινιών και σειρών έχει πάει σε άλλο επίπεδο, συνήθως με κοινωνικοπολιτικά μηνύματα σχετικά με τις κλοπές-ληστείες-απάτες που οργανώνονται, μιας και είναι αυτό που απαιτεί η εποχή, η ιστορία δύο ανέμελων γυναικών που δεν κάνουν τίποτα άλλο στην ζωή τους από απάτες για να βγάλουν τα προς το ζην μοιάζει ρετρό, σε αντίθεση με την ταινία του 1988 που είχε όλη την αίγλη της εποχής και την βλέπεις μέχρι σήμερα ως μια κωμωδία-απομεινάρι ενός άλλου κόσμου.

Η «Κομπίνα» του Chris Addison δεν προσπαθεί να κάνει κάποιο φεμινιστικό σχόλιο για αυτήν την γυναικοκρατούμενη παραλλαγή και η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο γιατί ίχνος φεμινισμού δεν υπάρχει σε αυτήν την ωραιοπαθή ανάλαφρη κωμωδία. Αρκετά αστεία ανά στιγμές, χωρίς όμως να βγαίνει πάντοτε λόγω της όχι απόλυτα επιτυχημένης χημείας των δύο ηθοποιών. Ενώ στις παρελθούσες εκδοχές οι ηθοποιοί παρά τις αντιθέσεις τους κούμπωναν ως δίδυμο, εν προκειμένω μοιάζουν βγαλμένες από διαφορετικό κινηματογραφικό σύμπαν. Η Rebel Wilson πιο κοντά στο είδος που υπηρετεί, πιο αυτοσαρκαστικών, χοντροκομμένων κωμωδιών, και προφανώς κλέβει την παράσταση και εδώ, και από την άλλη η Hathaway σε μια πιο στιλιζαρισμένη εκδοχή του είδους αυτού, σαν βγαλμένη από το «Oceans 11», ή καλύτερα το «Oceans 8» με αποτέλεσμα να μοιάζουν παράταιρες

Πρώτη δημοσίευση: 6 Jun 2019, 19:00
Ενημέρωση: 13 Jun 2019, 12:16
Τίτλος:
The hustle (Η κομπίνα)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
93
Εταιρία διανομής: 
Release: 
6 Ιουνίου 2019

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos