Χωρίς οικογένεια

Σύνοψη: Ο Remi, ένα ορφανό αγόρι, μεγαλώνει με τη θετή του μητέρα, την ευγενική Mrs. Barberin, μέχρι που την αποχωρίζεται στα δέκα του χρόνια και βρίσκεται υπό την επιμέλεια του Vitalis, ενός μυστηριώδους περιπλανώμενου θιασάρχη. Κοντά του, ο Remi σκληραγωγείται στη δύσκολη ζωή του περιπλανώμενου θιάσου, όπου τραγουδάει για να κερδίσει το ψωμί του. Με παρέα τον πιστό του σκύλο Capi και τη μικρή μαϊμού Joli-Coeur, ο Remi θα περιηγηθεί στη Γαλλία και μέσα από γνωριμίες, φιλίες, αλλά και μοναξιά, θα καταλήξει να μάθει το μυστικό της καταγωγής του.

Άποψη: Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του 1878 του Εκτόρ Μαλό, το Χωρίς οικογένεια μιλάει με απλό, ίσως και απλοϊκό τρόπο, για την δύναμη και την αξία της φιλίας, της ζωής αλλά και την έννοια των ριζών και του ανήκειν. Σε σκηνοθεσία και σενάριο του Antoine Blossier, πατάει αρκετά πάνω στο πρωτότυπο κείμενο, χωρίς πολλές αλλαγές και εκμοντερνισμούς. Σαν ένα γαλλικό, παραδοσιακό παραμύθι από τον 19ο αιώνα που φτάνει αλώβητο μέχρι σήμερα με τα θετικά του και τα αρνητικά του.

Μια ιστορία με κάποιες ομοιότητες με τον Όλιβερ Τουίστ του Ντίκενς, μυθιστόρημα που είχε γραφτεί σχεδόν σαράντα χρόνια πριν του Μαλό, στην οποίο ο μικρός Remi μεγαλώνει χωρίς τον πατέρα του και με μία μητέρα που μαθαίνει ότι δεν είναι η βιολογική του μητέρα. Θα ξεκινήσει μια περιπλάνηση καθώς θα τεθεί υπό την κηδεμονία του Vitalis, ενός θιασάρχη με τον ίδιο να ασχολείται με το τραγούδι, μια συνήθεια πολλών παιδιών του 19ου αιώνα προκειμένου να επιβιώσουν.

Πιστό στην εποχή, τόσο ως προς την συνολική ανάπλαση και εικόνα, όσο και ως προς τα επιμέρους (κουστούμια, αντικείμενα), η ταινία δεν είναι παρά μια αρκετά παιδική προσέγγιση ενός κατά βάση παιδικού αναγνώσματος που όσο παράδοξο και αν φαντάζει,  έχει μεταφερθεί πολλές φορές στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση της Ιαπωνίας, αλλά είναι η πρώτη γαλλική και γενικότερα ευρωπαϊκή μεταφορά του, παρά την δημοφιλία τόσο του Χωρίς Οικογένεια όσο και του συγγραφέα.

Ένας εκπαιδευτικός χαρακτήρας διαπερνά όλη την ταινία, ένα μάθημα για τα παιδιά και τους εφήβους, παρά μια συγκεκριμένη κινηματογραφική πρόταση. Ένα ταλαντούχο καστ, με προεξάρχοντα τον Daniel Auteuil και τον μικρό Maleaume Paquin, δεν αρκεί για να αφαιρέσει τον ναΐφ χαρακτήρα, ωστόσο η γνήσια και εγγενής ευαισθησία της ιστορίας και ο ειλικρινής από πλευράς σκηνοθεσίας τρόπος προσέγγισης δικαιώνει ως ένα βαθμό το αποτέλεσμα, πάντα σχετιζόμενο και με την πηγή στην οποία βασίστηκε, η οποία διαθέτει την ίδια απλότητα και τον ίδιο αυθορμητισμό στην μηνυματολογία του. Μια ευχάριστη έξοδος για γονείς με παιδιά, αλλά μάλλον μέχρι εκεί πηγαίνει η επαφή της ταινίας με το κοινό.