Σύνοψη: Σε συνέχεια των γεγονότων του Halloween (2018), εννοείται ο 'τρελάκιας' Michael Myers επιβιώνει απο σφαίρες, παγίδες θανάτου και ένα φλεγόμενο υπόγειο αναζητώντας αναμνήσεις στο παλιό του σπίτι αλλά και το κεφάλι της Laurie. Στο μεταξύ η κοινωνία της Haddonfield που εξελίχθηκαν τα γεγονότα,παίρνει το νόμο στα χέρια της για να απαλλαγεί μια και καλή απο το κακό. Γελάει ο κόσμος....
Άποψη: Η νύχτα με τις μάσκες το 2018 χωρίς να ήταν κάτι το συγκλονιστικό, έδωσε μια φρέσκια πνοή στο παρατημένο είδος των slasher θρίλερ, ήταν βίαιο όπως πρέπει να είναι αυτού του είδος οι ταινίες και όχι φρου φρου και αρώματα για να βάλουμε και τα παιδάκια στο σινεμά (όπως συνηθίζεται με το PG13 στην Αμερική μπας και κοπούν εισητήρια,ταυτόχρονα αφαιρώντας τη ταυτότητα του έργου) και είχε μια ορεξάτη Jamie Lee Curtis στο ρόλο της Laurie να παριστάνει τη Linda Hamilton απ όλους τους εξολοθρευτές μαζί.
Το αποτέλεσμα στη λαική γνώμη καθώς και στα εισητήρια, έδωσε το δικαίωμα στο σκηνοθέτη David Gordon Green με τις ευλογίες του πρωτομάστορα John Carpenter (που και εδώ υπογράφει το επιβλητικό soundtrack) να προχωρήσει σε άλλες 2 συνέχειες για να ολοκλήρώσει τη τριλογία και να αποτίσει ένα σωστό φόρο τιμής υστερα απο τα αναρίθμητα άθλια sequel.
Γι αυτό και καλό είναι πριν τη προβολή του φίλμ να ρίξετε μια ματιά στη ταινία του 18, διότι συνεχίζουμε από εκεί που το αφήσαμε.
Το θέμα είναι οτι για να γεμίσει το ενδιάμεσο μιας τριλογίας ο Green παρουσιάζει κάποια στοιχεία που δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον.
Τα περιβόητα flashbacks με κομμένες σκηνές και επιπλέον πρόσθετες απο την ομώνυμη ταινία του 1978 γεμίζουν απο νοσταλγία τα σαββατόβραδα μας με τις επισκέψεις σε videoclub, μαζώξεις απο παρέες, κέφι και ουρλιαχτά, χωρίς τα αυχενικά πάνω απο το insta. Στο θέμα της προώθησης της υπόθεσης όμως δεν προσθέτουν κάτι και το δίλλημα αν ο Myers είναι τρελός η πληγωμένος είναι πιο κούφιο απο άδεια κολοκύθα μιάς και στο διάβα του έχει διαμελίσει πάνω απο 4.000 άτομα.
Ο Antony Michael Hall στο ρόλο του Tommy απειλεί σε όλη τη διάρκεια του έργου οτι όπου βρεί τον ψυχάκια θα τον ξεσκίσει: μας συγχωρείτε αλλα δεν πείθει -για να μη μιλήσουμε για το τελικό αποτέλεσμα- ενώ ο οργισμένος όχλος θυμίζει κάτι απο μεθυσμένους καρναβαλιστές στη Πάτρα, άρα και το μήνυμα οτι όταν δεν μπορούν οι φορείς,τότε η κοινωνία πρέπει να αντιδράσει προσπερνιέται τάχιστα.
Μια ακόμα αρνητική έκπληξη είναι οτι το αντίπαλο δέος Laurie και η μόνη που έχει πάρει τα μέτρα της, βρίσκεται μονίμως μπαταρισμένη σ ένα νοσοκομείο.Ίσως απο τα πιό εύκολα μεροκάματα στη φιλμογραφία της Curtis.
Αυτό που απομένει είναι να δουμε τη 'Mάσκα' να σπάει κόσμο και κοσμάκη με ευφάνταστους τρόπους και εδώ πραγματικά ο σκηνοθέτης το κάνει ακόμα καλύτερα απο το πρώτο μέρος. Λίτρα αίματος έχουν ξοδευτεί, τα practical effects παρουσιάζονται σε άριστο βαθμό και ο Myers βρίσκεται σε μια παιδική χαρά απο πάσης φύσεως αντικείμενα να αντιμετωπίσει τον θυμωμένο κόσμο σαν κορίνες εκτοξεύοντας τους αριστερά και δεξιά και άφθονο υλικό να πειραματιστεί με αιχμηρά αντικείμενα.
Ο ορισμός του slasher και μάλλον ο πραγματικός λόγος που απολαμβάνουμε τέτοιου τύπου ταινίες.
Δυστυχώς πέραν τούτου, η ταινία μοιάζει άδεια με ερμηνείες για γέλια, το saga παραμένει στάσιμο και ίσως το Halloween Ends που ετοιμάζεται για του χρόνου μας αποζημιώσει.
Καλά μεταξύ μας, ο άλλος δε πεθαίνει με τίποτα έχουμε ψωμάκι ακόμα...
Το Halloween Kills κόβει αλλά δεν σκοτώνει,όπως και νά χει οι φαν πρέπει να το δούν και εννοείται οι κινηματογράφοι να στηριχθούν (άντε σιγά σιγά να παίρνουμε τα πάνω μας, ο Bond σαρώνει, το Dune πρέπει να σαρώσει, έρχεται το Matrix, καλή η οικιακη ψυχαγωγία αλλα είπαμε...)
Μίλτος Παπατριανταφύλλου
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων