Το γύρισμα

Σύνοψη: Ο Σιμόν (Ντενί Πονταλιντές), αναγνωρισμένος Γάλλος σκηνοθέτης, ξεκινά τα γυρίσματα της νέας του ταινίας που αφορά την πραγματική ιστορία μιας ομάδας εργατών που εναντιώθηκε στα σχέδια μετεγκατάστασης του εργοστασίου τους.

Όμως, όλα πάνε στραβά! Οι παραγωγοί του θέλουν να αλλάξει το τέλος της ταινίας, για να μην είναι τόσο καταθλιπτικό, αλλιώς θα αποσύρουν τη χρηματοδότησή τους.

Ο πρωταγωνιστής του (Τζόναθαν Κοέν) είναι ένας εγωκεντρικός τύπος που θέλει να έχει ατάκα σε κάθε σκηνή. Ο συνεργάτης του υπόσχεται να βρει άλλους χρηματοδότες και μετά εξαφανίζεται. Παράλληλα, ο Ζοζέφ (Στεφάν Κρεπόν), πρώην κομπάρσος, προβιβάζεται από τον Σιμόν σε σκηνοθέτη του making-of της ταινίας, καταγράφοντας όλο το χάος που επικρατεί!

Γνώμη: Πολλές ταινίες έχουν αφήσει εποχή… για όσα ευτράπελα συνέβησαν στα γυρίσματά τους, αλλά καμία δεν φτάνει την παράνοια που άγγιξαν ο σκηνοθέτης, το συνεργείο και οι ηθοποιοί του “Apocalypse, Now”, της θρυλικής αντιπολεμικής ταινίας του Φράνσις Φορντ Κόπολα που πέρασε κυριολεκτικά από χίλια κύματα, αφού μέχρι και τυφώνας χτύπησε την περιοχή των γυρισμάτων. Την “αποκάλυψη” των γυρισμάτων αυτού του τεράστιου αριστουργήματος κατέγραψε το making-of ντοκιμαντέρ “Hearts of Darkness: A Filmmaker's Apocalypse”, το οποίο οφείλει να δει κάθε λάτρης της ταινίας, αλλά και όσοι λατρεύουν ιστορίες όπου τα πράγματα απλά πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο!

“Το να κάνεις ταινίες είναι το πιο σκληρό ναρκωτικό”, λέει ένας συνεργάτης του στον Σιμόν, τον φανταστικό σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή του “Making Of”, της ταινίας του Σεντρίκ Καν (“Μια Καλύτερη Ζωή”). 

Κι ήταν μια καθόλα ταιριαστή ταινία έναρξης για το φετινό Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, καθώς το “Making Of” είναι μια γλυκόπικρη ματιά στις δυσκολίες και τα πάθη όσων επιλέγουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με την 7η Τέχνη, διανθισμένη από κωμικές νότες που ενσωματώνονται αρμονικά στη ροή της, χωρίς όμως να μειώνουν την αγωνία που βιώνουν οι κεντρικοί χαρακτήρες, τους οποίους το σενάριο αντιμετωπίζει με αγάπη και ευαισθησία.

Το φορμάτ του “a film inside a film inside a film”, καθώς βλέπουμε μια ταινία που διηγείται τα γυρίσματα μια άλλης ταινίας για την οποία παράλληλα γυρίζεται και το making of, αξιοποιείται με επιδεξιότητα από τον Καν, χωρίς να κουράζει ούτε να μπερδεύει.

Το αποτέλεσμα είναι ένα αξιόλογο δράμα κωμικών αποχρέωσεων, που θα μπορούσε να είναι και μισή ώρα μικρότερο σε διάρκεια, αλλά καταφέρνει να πει πολλά –αν και πολλές φορές τα λέει λίγο απλοϊκά– σχετικά με τη θέση του κινηματογράφου στη σύγχρονη μετα-καπιταλιστική εποχή μας.