Gretel & Hansel

Σύνοψη: Δύο αδέρφια, η Γκρέτελ και ο Χάνσελ, εγκαταλείπουν το σπίτι τους και φεύγουν στο δάσος. Στόχος τους να βρουν φαγητό και δουλειά. Στον δρόμο τους θα συναντήσουν έναν κυνηγό που θα τους καθοδηγήσει και θα καταλήξουν στο σπίτι της ηλικιωμένης Holda. Τα πράγματα θα πάρουν μια μυστηριώδη τροπή που δεν περιμένουν.

Άποψη: Ο Χάνσελ και η Γκρέτελ είναι ένα από τα πιο διάσημα παραμύθια των αδελφών Γκριμ που δημοσίευσαν το 1812. Η ιστορία είναι γνωστή και χιλιοειπωμένη, εδώ όμως ο σκηνοθέτης Oz Perkins, γιος του Antony Perkins και της Berry Berenson δίνει μια πιο σκοτεινή και μακάβρια νότα, ίσως πιο κοντά στο αυθεντικό πνεύμα των αδελφών Γκριμ, μιας και όπως ξέρουμε οι ιστορίες ξεκίνησαν ως τρομακτικά αναγνώσματα μέχρι που αφαιρέθηκαν όλα τα μακάβρια και δυσάρεστα στοιχεία και μετατράπηκαν σε ηθικοδιδακτικά παιδικά αναγνώσματα.

Αυτό που αλλάζει όμως είναι ο τρόπος με τον οποίον ο ίδιος και ο σεναριογράφος Rob Haynes διαβάζουν την ιστορία, καθώς ήδη από τον τίτλο διακρίνεται η «φεμινιστική» στροφή. Δεν μιλάμε για τον Χάνσελ και την Γκρέτελ αλλά για την 16χρονη Γκρέτελ και τον ανυπεράσπιστο 8χρονο αδερφό της τον οποίον η ίδια ως μεγαλύτερη πρέπει να φροντίζει. Πατέρας δεν υπάρχει, μόνο μια μητέρα που ωθεί τα παιδιά στο να αναζητήσουν τροφή και δουλειά. Η Γκρέτελ λοιπόν παίρνει τον αδερφό της και μαζί τους ακολουθούμε και εμείς την πορεία της κεντρικής ηρωίδας προς την ενηλικίωση, την μετουσίωσή της από κορίτσι σε γυναίκα.

Η υπόθεση παρουσιάζεται μέσα από την δική της ματιά, από την δική της οπτική γωνία. Ο αδερφός της είναι απλώς ένας συνοδός μιας άλλης, πολύ διαφορετικής Αλίκης που καταβυθίζεται σε έναν κόσμο όχι θαυμάτων αλλά μαγείας και σκοτεινιάς.

Η ταινία συνδυάζει τα τυπικά στοιχεία ενός mainstream αμερικάνικου θρίλερ με το ιδιάζον ύφος δημιουργών του είδους όπως ο Ari Aster, ο Robert Eggers ή ακόμα και ο Panos Cosmatos με το πρόσφατο Mandy. Διαθέτει δηλαδή μια ιδιαίτερη αισθητική και μια στιλιζαρισμένη σε αρκετές σκηνές φωτογραφία του Galo Olivares με την υπόθεση να εκτυλίσσεται περισσότερο σαν μια αργή, παρανοϊκή ψυχεδέλεια παρά με άξονα τις απότομες τρομακτικές σκηνές. Άλλωστε αν περιμένει κάποιος να τρομάξει από το Gretel and Hansel, τότε αναμφίβολα θα απογοητευτεί. Αλλά και όποιος περιμένει ένα arthouse θρίλερ δεν θα δει κάτι που θα αντιστοιχεί στις προσδοκίες τους.

Η ταινία διαθέτει περισσότερο τα εξωτερικά γνωρίσματα ενός πιο σινεφίλ θρίλερ, παρά την ουσία. Πίσω από την μάσκα, πίσω από την ατμοσφαιρική φωτογραφία και την φρέσκια ανάγνωση του λαϊκού αυτού μύθου της γερμανικής παράδοσης, δεν κρύβεται κάτι που θα μπορούσε να βαστάξει το ύφος της ταινίας και να το αναγάγει σε κάτι παραπάνω από έναν Χάνσελ και μια Γκρέτελ. Οι δύο νεαροί ηθοποιοί που τους υποδύονται, η Sophia Lillis και ο πρωτοεμφανιζόμενος Sam Leakey κάνουν μια αξιοθαύμαστη δουλειά στους ρόλους τους, δεδομένης της ηλικίας τους.