The Girl in the Spider's Web

Σύνοψη: Όταν ένας επιστήμονας της αναθέτει μία επικίνδυνη αποστολή, η Lisbeth Salander (Claire Foy) βρίσκεται αγκυλωμένη σε έναν σκοτεινό και βίαιο ιστό, αφού μυστήριες δυνάμεις βάζουν φωτιά στο διαμέρισμα της και την αφήνουν ετοιμοθάνατη. Μαζί με τον παλιό φίλο και μοναδικό σύμμαχο, το δημοσιογράφο Mikael Blomkvist, η Lisbeth ξεκινά ένα επικίνδυνο ταξίδι για να βρει αυτούς που της επιτέθηκαν, να προστατεύσει τον νεαρό γιο του επιστήμονα και να πάρει πίσω ό,τι της πήραν. Όσο ο ιστός σφίγγει γύρω της, εκείνη βυθίζεται στις σκιές του δικού της μυστηριώδους παρελθόντος.

Για όσους δεν θυμάστε ή δεν έχετε ασχοληθεί, ο Σουηδός δημοσιογράφος και συγγραφέας Stieg Larsson έγραψε στις αρχές των 00s την τριλογία Millennium. Μετά τον ξαφνικό θάνατό του, κυκλοφόρησαν τα βιβλία και οι τρεις αντίστοιχες πετυχημένες ταινίες που μας σύστησαν την Lisbeth Salander και βέβαια την Noomi Rapace.
Ο Ντέιβιντ Φίντσερ το 2011 είδε με την δική του ματιά το "Τhe Girl with the Dragon Tattoo" με την υποψήφια για Οσκαρ, Roοney Mara και επτά χρόνια μετά η Lisbeth ξανάρχεται με το "The Girl in the Spider's Web". Δεν είναι διασκευή αλλά μια συνέχεια των βιβλίων του Larsson, γραμμένο πλέον από άλλον.
Η επιλογή της Claire Foy ως πρωταγωνίστριας έδειχνε ικανοποιητική, αν και κανείς δεν ξέρει γιατί δεν συνέχισε η Mara. Ο Federico Álvarez, δημιουργός των "Evil Dead" (2013) και "Don't Breathe" (2016), ανέλαβε τη σκηνοθεσία και ο άνισος Steven Knight το σενάριο. Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που κάνει τα πάντα για να μοιάσει στους προκάτοχους και κυρίως στον Φίντσερ και καταφέρνει να... τρέξει μακριά τους (ακολουθούν spoilers).

Η Foy προσπαθεί, στις λίγες στιγμές ανάσας και ηρεμίας, να δώσει την μελαγχολική διάσταση αλλά αντ' αυτού παίρνει καλλιτεχνικά πλάνα σε παράθυρα σε night clubs ή σταματώντας με την μηχανή και βγάζοντας το κράνος της ενώ την κυνηγά η αστυνομία (!). Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η action κατεύθυνση της ταινίας αλλά η έλλειψη μιας νέας πρότασης ή μια αλλαγή στην σκέψη της Lisbeth. Η αντικοινωνικότητά της, η απάθεια και ο κυνισμός της έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Παραμένει κορυφαία χάκερ αλλά βγαίνει από τα δύσκολα με τη δύναμη, υπερνικώντας θηριώδεις τύπους που η ίδια η ταινία μας παρουσιάζει ως τρομακτικούς και αμείλικτους...

Αυτές οι απιθανότητες του σεναρίου και της χορογραφίας (μερικών εντυπωσιακών) σκηνών, καταργούν κάθε αίσθηση ρεαλισμού και κάνουν την ταινία να μοιάζει με μίξη James Bond και Lara Croft. Το σενάριο δεν έχει καμία κορύφωση, το φινάλε είναι αναμενόμενο και η τελική μάχη (;) είναι ότι πιο απίθανο θα δεις...
Πρόβλημα και στο κάστινγκ. Η επιλογή του Sverrir Gudnason ως Mikael Blomkvist (που πλέον περνά σε δεύτερο πλάνο) είναι μνημείο αστοχίας, καθώς η ερμηνεία του συναγωνίζεται την παγωμάρα του τοπίου... Και ο Darius του τηλεοπτικού "Atlanta", Lakeith Stanfield, είναι εδώ και τα κάνει όλα. Χάκερ στα νιάτα του, βετεράνος και 007 στα όπλα, μεγαλοδιευθυντής. Πότε πρόλαβε να τα κάνει όλα, άγνωστο...

Η Sylvia Hoeks, ανδροειδές από το "Blade Runner 2049", παίζει ξανά έτσι -και ίσως σωστά- αλλά περνά ανεκμετάλλευτη μέσα στον κλισέ villain ρόλο της.
Εν τέλει, ένα αχρείαστο sequel ή reboot αν θέλετε, καθώς δεν έχουν μείνει πολλά να ειπωθούν για την Salander, ίσως επειδή ο ίδιος ο χαρακτήρας χρειάζεται τα σκοτεινά μυστικά του για να παραμείνει "κινηματογραφικός".