Γιοσέπ

Σύνοψη: Αυτή η συμπαραγωγή Γαλλίας και Ισπανίας, επίσημη συμμετοχή στις Κάννες του 2020, αφηγείται την ιστορία του Ισπανού καλλιτέχνη Josep Bartoli, ο οποίος μετά την πτώση της Βαρκελώνης από τον Φράνκο, βρέθηκε μαζί με άλλους 500.000 περίπου Ισπανούς αντικαθεστωτικούς, αιχμάλωτος σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γαλλία.

Άποψη: Η ταινία, μικρή σε διάρκεια και λιτή σε νοήματα, δίνει ελάχιστα ιστορικά στοιχεία για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της εποχής, και επικεντρώνεται κυρίως στην προσωπική ιστορία του Josep, και τη σχέση του με έναν ευαίσθητο και συμπονετικό Γάλλο φύλακα.  Το σχέδιο της συνδυάζει τις λεπτομέρειες ενός ρεαλιστικού σκηνικού με τις αδρές γραμμές των βασανισμένων ανθρώπινων μορφών της, αλλά παραμένει αρκετά στατικό, με μία σπάνια χρήση της κίνησης που μπορεί να ενοχλεί ενίοτε στο μάτι.

Δυστυχώς η ταινία σε κάποια σημεία παρασύρεται από την ποιητική φύση των εικόνων της και από την κάποια αφέλεια της αφήγησης της, με αποτέλεσμα να μην αποτελεί το στιβαρό πολιτικό και πολεμικό δράμα που θα μπορούσε να είναι. Έχουμε δει εξάλλου πως αντίστοιχες animation ταινίες όπως το εξαιρετικό Ισραηλινό «Βαλς με τον Μπασίρ», είχαν καταφέρει να παντρέψουν την πολιτική χροιά και τον σκληρό νατουραλισμό τους με στιγμές μαγικού ρεαλισμού.

Παραμένει πάντως το Josep, ευαίσθητο και ταυτόχρονα σκληρό με έναν τρόπο που καμιά φορά μόνο το animation μπορεί να είναι. Εξάλλου, έναυσμα για τις περισσότερες σκηνές του αποτελούν τα σκίτσα του ίδιου του Josep, εικόνες από το στρατόπεδο συγκέντρωσης που αποτυπώνουν τη βίαιη σκληρότητα, την ασπλαχνία αλλά και την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, που βρίσκουν πάντα τρόπο και επιβιώνουν, και βγάζουν ρίζες και αντιστέκονται ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες.