The Flash

Σύνοψη: Διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται όταν ο Μπάρι χρησιμοποιεί τις υπερδυνάμεις του για να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και να αλλάξει γεγονότα του παρελθόντος.

Αλλά όταν η απόπειρα του να σώσει την οικογένεια του αλλάζει το μέλλον ανεπιστρεπτί, εγκλωβίζεται σε μία πραγματικότητα όπου ο Στρατηγός Ζοντ έχει επιστρέψει απειλητικός και δεν υπάρχει κανένας υπερήρωας να βοηθήσει. Εκτός αν ο  Μπάρι μπορέσει να πείσει έναν πολύ διαφορετικό και συνταξιούχο Μπάτμαν να αναλάβει δράση και να ελευθερώσει έναν φυλακισμένο Κρυπτονιανό από τη φυλακή.

Άποψη: Ο Έζρα Μίλερ έπαιξε τον Flash στο Batman V Superman (2016), τον επανέλαβε την ίδια χρονιά στο Suicide Squad και αργότερα στο Justice League, τόσο του 2017 όσο και του 2021 στην κατά Snyder εκδοχή. Τι κοινό έχουν αυτές οι ταινίες;

Ότι είναι βγαλμένες από την Snyder εκδοχή του DC Universe. Έτσι και το The Flash του αξιόλογου, αν και άφαντου σκηνοθετικά στην συγκεκριμένη ταινία, Andy Muschietti («It») είναι μια από τις τελευταίες ταινίες που έχουν βγει από το συγκεκριμένο, σκοτεινόχρωμο, βιομηχανικά urban σκηνικό της DC, μιας και εταιρεία έχει ήδη δηλώσει ότι θα ξεκινήσει από την αρχή. Αυτό δεν χάλασε την παραγωγή, μιας και είναι ένας εύκολος και ανώδυνος τρόπος να αποπέμψουν από Flash τον ηθοποιό που κατηγορήθηκε από ληστεία μέχρι σωματική κακοποίηση, χωρίς να χρειαστεί να συμβεί ό,τι έγινε στην περίπτωση του Johnny Depp και χωρίς βέβαια να θίξουμε την υποκριτική πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών που ακολουθεί το Χόλιγουντ.

Το The Flash που πολλοί περίμεναν και εν τέλει δεν απογοητεύει καθόλου, μάλλον το αντίθετο-ίσως είναι από τις καλύτερες ταινίες της DC-μπορεί να μην έχει την ιδιαίτερη αισθητική υπογραφή και την σεναριακή αυτονομία που έχουν ο Joker με τον Phoenix και ο Batman με τον Pattinson, ωστόσο με τον τρόπο του καταφέρνει να θέσει μια νέα ματιά στο ογκώδες, μεγαλομανές και αποθεωτικό γεμάτο δέος σύμπαν του Snyder. Αυτό που συνδέει τον Snyder με τον Muschietti, πέραν της αισθητικής ομοιομορφίας, είναι και η αγάπη για τα κόμικς και την DC.

Η ταινία αγαπά τον Flash, αγαπά το DCU, αλλά πάνω από όλα αγαπά τον Batman, ίσως λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Κατ΄αρχάς να διευκρινιστεί ότι δεν είναι ένα origin story του Flash, δεν το κάνει όπως ο Nolan με τον δικό του Batman που σου λέει δεν με ενδιαφέρει τι ξέρετε μέχρι τώρα, εγώ θα σας διηγηθώ την ιστορία του ήρωα από την αρχή.

Είναι φανερό ότι το The Flash λειτουργεί όπως οι ταινίες της Marvel, σαν ένα παρακλάδι του γενικότερου οράματος και για αυτό το παρελθόν του ήρωα παρεισφρέει ανάμεσα σε στιγμές που θα μπορούσαν να είχαν βγει και από ένα Justice League. Ο γρηγοπόδαρος χαρακτήρας συναντά τον Batman του Ben Affleck, την Wonder Woman της Gal Gadot, αλλά μιας και το πολυσύμπαν προσεδαφίστηκε και στην DC βρίσκει και τον Batman του Michael Keaton, τον δεύτερο καλύτερο νυχτεριδοήρωα μετά τον Christian Bale (προσωπική άποψη…).

Η ταινία είναι ένα γράμμα αγάπης και προς τους φανς του είδους, με αυτοαναφορικά αστεία αλλά και με αστεία γενικότερα για το σινεμά (μια από τις πιο αστείες σκηνές η σκηνή με το Back to the Future, θυμηθείτε το!), με easter eggs και με σκηνές που οι φανς θα ουρλιάξουν από χαρά, τις οποίες φυσικά δεν θα προδώσουμε. Στις δυόμισι ώρες που διαρκεί τα έχει όλα: μάχες, γέλιο, δάκρυ, οικογενειακό δράμα, επανεμφάνιση από το παρελθόν, σκοτεινιά και χαρά και όμως κάτι λείπει. Ίσως λείπει λίγος περισσότερος Flash, με τον Μίλερ να είναι εξαιρετικός στον ρόλο, σε μια όμως προσωπική του ταινία που δεν είναι εν τέλει και τόσο προσωπική και σίγουρα λείπει ο κακός του Michael Shannon (με τον ηθοποιό να ομολογεί δημοσίως ότι δεν είναι ευχαριστημένος με τον ρόλο του) ο οποίος χώθηκε απλώς για να υπάρχει ένα πιο συγκεκριμένο villain για να κονταροχτυπηθεί ο Flash, χωρίς ούτε την υποτυπώδη ανάπτυξη χαρακτήρα, ένας «εγκληματικά» κακογραμμένος χαρακτήρας.

Δεν ξέρουμε αν θα ξαναδούμε τον Μίλερ ως Flash αλλά μας άρεσε για όσο τον είχαμε. Σίγουρα παραμένει στην DC ο σκηνοθέτης, ο οποίος τον τρόμο εις βάρος παιδιών στο It τον μεταμόρφωσε σε μια παρωδία τρόμου εις βάρος βρεφών που και ο Trier θα ζήλευε σε μια από τις καλύτερες σκηνές που έχουμε δει ποτέ σε ταινία της DC.