Σύνοψη: Η ογδονταοχτάχρονη σκηνοθέτης της Νουβέλ Βαγκ, Ανές Βαρντά, και ο τριανταπεντάχρονος φωτογράφος και καλλιτέχνης του γραφίτι JR, δημιουργούν μεγάλες τοιχογραφίες καθημερινών ανθρώπων της Γαλλικής επαρχίας, και φιλοσοφούν για απλά αλλά και πολύ σημαντικά πράγματα για την ζωή.

Άποψη: Δεν λένε και τίποτε σε τελική ανάλυση τα Όσκαρ για την αξία μιας δημιουργίας. Η σπιθαμιαία και αεικίνητη Ανές Βαρντά πήρε ένα τιμητικό Όσκαρ για την καριέρα της και όχι αυτό του καλύτερου ντοκιμαντέρ για το 2017. Αυτό πήγε στο Icarus που προσωπικά μας απογοήτευσε, αλλά η αξία μιας δουλειάς δεν μετριέται με τα βραβεία, αλλά με το εάν μένει στην καρδιά και το μυαλό σου.

Η Βαρντά συναντιέται με τον πολύ νεότερο της (και ολίγον ψώνιο) JR και αποφασίζουν να κάνουν μια ταινία μαζί. Τον πείθει να φύγει από την πόλη που είναι ο χώρος της δουλειάς του και να πάνε στην επαρχία. Ανεβαίνουν στο βανάκι του που είναι και φωτογραφικός θάλαμος-εκτυπωτήριο και ψάχνουν στην ύπαιθρο, κόσμο για να τους πει τις ιστορίες του. Οι φωτογραφίες τους, σε μεγάλο μέγεθος, θα γίνουν ταπετσαρίες σε κτήρια και εγκαταστάσεις στα μέρη που ζουν και εργάζονται και θα αλληλεπιδράσουν μαζί τους.

Αυτά που ψάχνει το παράξενο αυτό δίδυμο είναι διαφορετικά. Η Ελληνογαλλίδα σκηνοθέτης του Cléo de 5 à 7 όντας κοντά στα 90, ψάχνει την μνήμη εικόνων, τόπων και ανθρώπων, για μια τελευταία ίσως φορά. Ο πολύ νεότερος JR, με την ανεμελιά της νιότης, αναζητά την αυτοεπιβεβαίωση μέσα από το μέγεθος έστω και αν το χαρτί που χρησιμοποιεί είναι ένα μέσο εφήμερο. Χρόνος υπάρχει.

Παραδόξως, υπάρχει χημεία μεταξύ τους, μια εμπιστοσύνη και μία χαλαρότητα, που κάνει το ίδιο το road trip τους σημαντικότερο από τις ιστορίες που καταγράφουν. Αν και λίγο στημένα, οι δυο τους συζητούν χαλαρά για σημαντικά ερωτήματα για την ζωή. Και στους κατοίκους που συναντούν, ανθρώπους του μόχθου, ενδιαφέρονται να αναδείξουν την ιστορία. Γιατί ένας τόπος ή μία χώρα, δεν αποτελείται μόνο από την επίσημη Ιστορία, αλλά κυρίως από τις μικρές, που δημιουργούν την συνέχεια και την μνήμη ενός μέρους. Εργάτες, συνταξιούχοι, ξεχασμένοι χίπηδες, αγρότες, γυναίκες λιμενεργατών, νεκροί φίλοι της Βάρντα, βγαίνουν από την ρουτίνα ή την λήθη και γίνονται για λίγο πρωταγωνιστές της ζωής τους. Είναι μάλιστα πολύ ενδιαφέρον, πως σε όλους βγήκε αυτό που ο Ολλανδός ιστορικός Γιόζαν Χουιζίνγκα είχε ονομάσει Homo Ludens – ο παιγνιώδης άνθρωπος. Το πιτσιρίκι που θα χαμογελάσει χαζά στον φακό και θα πάρει μέρος στο παιχνίδι, όσο μεγάλος κι αν είναι.

Η Βαρντά στην ηλικία που είναι δεν βλέπει καλά. Ο JR βλέπει τέλεια, αλλά για μούρη φοράει πάντα γυαλιά ηλίου. Η αντίφαση είναι διασκεδαστική. Και δουλεύει. Και βγάζει μια σπάνια τρυφερότητα. Και μια γαλήνη.

Πρώτη δημοσίευση: 15 Mar 2018, 16:22
Ενημέρωση: 22 Mar 2018, 12:37
Τίτλος:
Faces Places (Πρόσωπα & Ιστορίες)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
89
Εταιρία διανομής: 
Release: 
15 Μαρτίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos