Εκεί που ζούμε

Tην ημέρα όπου το κέντρο της Αθήνας ζει άλλη μια συνηθισμένη αναστάτωση, ο νεαρός δικηγόρος Αντώνης Σπετσιώτης γιορτάζει τα γενέθλιά του.

Μόνο που το εικοσιτετράωρο των γενεθλίων του θα εξελιχθεί εντελώς απρόσμενα - προσγειώνοντάς τον από τα δικαστήρια της Ευελπίδων σε λαμπερές καντίνες και σκοτεινά πάρκιν της Εθνικής οδού, από το τακτοποιημένο εργένικο σπίτι του στο Λυκαβηττό σε αγροικίες στο Χαλκούτσι και πολυτελείς βίλες στην Αλίαρτο - και θα τελειώσει  απρόβλεπτα ξημερώματα στην Αθήνα.

Πάντα συνεπής ο Σωτήρης Γκορίτσας στο σινεμά της κοινωνικής κωμωδίας, περιγράφει ειρωνικά και ενίοτε καυστικά τον παραλογισμό της νεοελληνικής καθημερινότητας, με ένν αναγνωρίσιμο πλέον τρόπο. 

Πατάει σε ένα καλογραμμένο, αλλά μάλλον προβλέψιμο στα περισσότερα σημεία του σενάριο και ενώ χτίζει κάποιους χαρακτήρες με πραγματικό ενδιαφέρον, τους χρωματίζει κάπως γραφικά, μάλλον ηθελημένα. 

Η σάτιρά του είναι συχνά πυκνά καυστική (και άρα πετυχημένη), άλλοτε κάπως αμήχανη, όμως υπάρχει εδώ αχρείαστα έντονο το κομμάτι του μελοδράματος που αφαιρεί από τη συνοχή του φιλμ συνολικά και από τη φρεσκάδα του, ενώ καταλήγει γλυκόπικρο και μάλλον συμβιβαστικό. 

Αποδίδει πολύ εύστοχα την εύθραστη υφή του χαρακτήρα του ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος, ο Στέλιος Μάινας μάλλον κλέβει την παράσταση στον ρόλο του (παλιού ΠΑΣΟΚ) πατέρα, όλες οι ερμηνείες είναι κουρδισμένες σωστά, σε μια ντραμεντί με αστεείες στιγμές, παρεξηγήσεις, αδιέξοδα, αλλά και την ελπίδα ότι μια μάλλον χαμένη γενιά μπορεί ακόμη να βρει τον δρόμο της.