The distinguished citizen

Σύνοψη: Ο Αργεντίνος συγγραφέας Ντανιέλ Μαντοβάνι ζει στην Ευρώπη εδώ και τριάντα χρόνια και βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά περνά τη δική του κρίση, έμπνευσης και …ηλικίας. Τα βιβλία του περιστρέφονται πάντα γύρω από τη ζωή στο Σάλας, το χωριό όπου γεννήθηκε και δεν έχει επισκεφθεί από τότε που ήταν νέος. Ο Δήμαρχος του Σάλας τον προσκαλεί ώστε να του απονεμηθεί το μετάλλιο και να ανακηρυχτεί Επίτιμος Πολίτης. Ο Ντανιέλ οραματίζεται μια θριαμβευτική επιστροφή στον τόπο που γεννήθηκε, ένα ταξίδι για να ξαναβρεθεί με παλιούς φίλους και τοπία της νιότης του. Όταν φτάνει εκεί, θα διαπιστώσει πως η αρχική ζεστή υποδοχή της μικρής πόλης στον Επιφανή Πολίτη της θα εξαφανιστεί και παλιές αντιπαραθέσεις και μυστικά θα έρθουν στην επιφάνεια.

Άποψη: Μια γλυκόπικρη ντραμεντί που προσπαθεί να εξερευνήσει τα όρια της σχέσης ζωής-τέχνης, θέτωντας εύστοχα ερωτήματα, ενώ σκιαγραφεί το προφίλ του βασικού της πρωταγωνιστή σε βάθος και δίχως να ωραιοποιεί καταστάσεις γενικότερα, ποντάρει σε μια σχεδόν μινιμαλιστική σεναριακή γραφή που αποφεύγει τους διδακτισμούς.

Δεν αποφεύγει όμως και κάποιους μελοδραματισμούς στο τελευταίο ημίωρο, ενώ παρά την συμπληρωματικά πολύ καλή ερμηνεία του Όσκαρ Μαρτίνεζ, οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι από γραφικοί έως σχηματικοί, η  σκηνοθετική ματιά σχεδόν αμιγώς τηλεοπτικής αισθητικής, ενώ το βαρυφορτωμένο ύφος στο τέλος δημιουργεί μια ανεπιθύμητη όσο και κουραστική αντίθεση με το μετρημένο και δωρικό βλέμμα του πρώτου μισού της ταινίας. Το τέλος όμως επιφυλάσσει μια μίνι έκπληξη που προσθέτει πόντους στο εγχείρημα.