Δεύτερος γύρος

Σύνοψη: Μετά από χρόνια παροπλισμού της στο αθλητικό ρεπορτάζ επειδή «ενοχλούσε» την πολιτική ηγεσία της χώρας, η Ποβ επανέρχεται λόγω έλλειψης προσωπικού στην κάλυψη της προεκλογικής καμπάνιας του φαβορί για την γαλλική προεδρία, ενός εύπορου γόνου μεγαλοαστικής οικογένειας.

Από κοινού με τον έμπιστό της οπερατέρ, ωστόσο, θα συνειδητοποιήσει πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται σε σχέση με τον δημοφιλή υποψήφιο.

Άποψη: Ο Αλμπέρ Ντυποντέλ σκηνοθετεί, συν – σεναριογραφεί και πρωταγωνιστεί σε μια τρυφερή κωμωδία που, με το πρόσχημα μιας αφέλειας που φλερτάρει με το b – movie, σατιρίζει επιτακτικά το πολιτικό σκηνικό της χώρας του.

Οι παραλληλισμοί με υπαρκτά πολιτικά πρόσωπα είναι εμφανείς, με τον υποψήφιο Πρόεδρο του «Δεύτερου γύρου» να θυμίζει αρκετά τον Μακρόν του 2017, όσον αφορά το νεοφιλελεύθερό του πρόγραμμα και την ευνοϊκή μεταχείριση της οποίας τυγχάνει από τις εθνικές – μιντιακές κι οικονομικές – ελίτ.

Ο βασικός του αντίπαλος, επίσης, μπορεί να έχει διαφορετικό φύλο απ’ό, τι στην πραγματικότητα, όμως η αντιμεταναστευτική ρητορική του δεν αφήνει αμφιβολίες για το ιδεολογικό του στίγμα.

Τρίτος δε πόλος στο φιλμ του Ντυποντέλ η αποχή, κατ’ αναλογία με τα προ εφταετίας γκραφίτι «Ni Patrie, Ni Patron. Ni Le Pen, Ni Macron» της γαλλικής νεολαίας.

Όσο ρεαλιστικά βέβαια αποδίδεται το γαλλικό πολιτικό σκηνικό, τόσο καταργείται στην εξέλιξη της ταινίας η λογική κι η αληθοφάνεια των – αρκετά τραβηγμένων –  καταστάσεων που προκύπτουν. Ίσως για να εναρμονιστεί με την σχεδόν παραμυθική πίστη του δημιουργού της στην εκ των έσω ανατροπή ενός συστήματος που ιδιωτικοποιεί, συρρικνώνει κι εν τέλει αφανίζει ολοκληρωτικά οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα του.

Έτσι, εάν ο θεατής προτίθεται να παραμερίσει κάποιες σεναριακές υπερβολές για χάρη της μεγάλης εικόνας, ανταμείβεται με μια βουτιά σ’ ένα Van Dormael – ικό (αντι)σύμπαν που αναδίδει ζεστασιά, μια ευδαιμονική ουτοπία όπου η εξουσία μπορεί τελικά να ασκείται από και για τους πιο αδύναμους και λιγότερο προνομιούχους.

Οι γιοι «παράνομων» μεταναστριών – οικιακών βοηθών της γαλλικής άρχουσας τάξης, οι «προβληματικοί» απόβλητοι του εκπαιδευτικού συστήματος με τα μηδενικά ακαδημαϊκά credentials ‘‘έσονται πρώτοι ’’ σε έναν φιλμικό κόσμο αξιαγάπητα αναπάντεχο.

Έναν κόσμο όπου μια τραγωδία του Σενέκα μπορεί να αποβεί εξίσου καταλυτική με μια γυάλα marshmallows ή τα οργισμένα «γαλλικά» (pun intended) ενός ποδοσφαιριστή της Στεάουα Βουκουρεστίου προς τον διαιτητή.

Αλήθεια, χρειάζεται να διαβάσετε κάτι άλλο για να σπεύσετε στην κοντινότερη αίθουσα;