The crying game

Ένας αγωνιστής του IRA, o Φέργκους (Στίβεν Ρία) αποτελεί μέλος συμμορίας που απάγει τον Jody (Φόρεστ Γουίτακερ) και τον κρατάει όμηρο. Σταδιακά, μεταξύ των δύο ανδρών θα αναπτυχθεί μια φιλία. Εκεί ο Φέργκους θα εκμυστηρευτεί στον ήρωα μας πως αναζητά μια παλιά του φίλη και, στη συνέχεια, η αναζήτηση αυτή θα βαρύνει τον Τζόντι όταν πια η αιχμαλωσία καταλήγει με τραγικά αποτελέσματα.

Αναζητώντας έναν τρόπο να εξιλεωθεί, την εντοπίζει. Αποφασίζει να της κρύψει το παρελθόν του. Το πρόβλημα είναι πως και εκείνη έχει τα δικά της μυστικά.

Γυρισμένη ανεξάρτητα, με ελάχιστα χρήματα, και μετά από ένα μεγάλο σερί αποτυχιών του Νιλ Τζόρνταν στο Χόλιγουντ, η ταινία (της οποίας υπογράφει και το σενάριο) αποτέλεσε ένα από τα πιο θριαμβευτικά “comeback” δημιουργού της πρόσφατης κινηματογραφικής ιστορίας. Ήταν επίσης η πιο πολυσυζητημένη εκείνης της χρονιάς, μαζεύοντας επαίνους όσο και εισπράξεις ενώ χάραξε βαθιά την pop κουλτούρα με το σεναριακό της twist. Ήταν δε τέτοια η ώθηση που έδωσε η ταινία στον σκηνοθέτη της, που η αμέσως επόμενη ταινία του ήταν η «Συνέντευξη μ’ έναν βρυκόλακα». Όλα αυτά με το «Παιχνίδι των λυγμών», ένα ανατρεπτικό φιλμ που παίζει με τα είδη κρατώντας τον θεατή σε διαρκή εγρήγορση.

Ο Νιλ Τζόρνταν «έκλεψε» τον τίτλο της ταινίας από μια αγγλική pop επιτυχία των 60s μετά από φιλική συμβουλή του φίλου του, Στάνλεϊ Κιούμπρικ, που πίστευε πως ο αρχικός τίτλος («Η γυναίκα του στρατιώτη») δε θα λειτουργούσε με το κοινό.