Crooked house

Σύνοψη: Στο μεταπολεμικό Λονδίνο ο ελληνικής καταγωγής κροίσος Αριστείδης Λεωνίδης αφήνει την τελευταία του πνοή υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η εγγονή του Σοφία θέλοντας να ρίξει φως στον μυστήριο θάνατο απευθύνεται στον πρώην της και νυν ντετέκτιβ, Τσαρλς Χέιγουορντ, ώστε να βρει τον ένοχο ανάμεσα στην μεγάλη οικογένεια του εκλιπόντος. Ο καθένας τους έχει και από κάποιο άλλοθι όμως από την στιγμή που μένουν όλοι κάτω από την ίδια στέγη είναι το ίδιο ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Άποψη: Η δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά για φέτος ενός επιτυχημένου βιβλίου της Αγκάθα Κρίστι έρχεται δια χειρός Ζιλ Πακέ-Μπρενέρ (Dark Places, Sarah’s Key) ο οποίος σίγουρα δεν θα γευτεί την επιτυχία του “Murder on the Orient Express” από τον Κένεθ Μπράνα αλλά θα τολμήσει να προσποιηθεί το κλίμα αγωνίας και έντασης που προσφέρει η μοναδική συγγραφέας μέσα από τις δαιδαλώδεις ιστορίες της και αυτή τη φορά χωρίς τον Ηρακλή Πουαρό.

Με αυτήν την πληροφορία το φιλμ ήδη χάνει κάτι από την γοητεία του αφού Ακάθα Κρίστι και Πουαρό πηγαίνουν πακέτο, παρόλα αυτά ο άχρωμος Μαξ Άιρονς στον ρόλο του ντετέκτιβ Χέιγουορντ δεν είναι ο υπαίτιος για την άνευρη γραμμική αφήγηση. Στο εσωτερικό θρίλερ του “Crooked House” όλα πορεύονται τόσο ευλαβικά σύμφωνα με το βιβλίο που χάνεται κάθε κινηματογραφική αίσθηση που θα μπορούσε να προκύψει από το μυστήριο του θανάτου ενός πλούσιου άνδρα σαν τον Λεωνίδη. Οι δέκα ξεχωριστοί χαρακτήρες φαίνεται ότι έχουν πολλά να χωρίσουν και ελάχιστοι είναι αυτοί που συμπαθούσαν τον μακαρίτη, μία φιγούρα που δεν βλέπουμε να ζωντανεύει για χάρη της ταινίας αλλά ίσως θα έπρεπε για συναισθηματικούς σκοπούς. Η διαφθορά στις σχέσεις των υπόπτων είναι η καλύτερη βάση σε τέτοιου είδους whodunit ιστορίες αλλά αν εξαιρέσουμε την πολύ δυνατή σκηνή του δείπνου που σφύζει από σπόντες και απειλητικά βλέμματα, η υπόλοιπη πικρία των πρωταγωνιστών μένει σε μία λανθάνουσα κατάσταση που αδυνατεί να ξεπεράσει.

Η δυναμική του όπως θα διαπιστώσετε περιορίζεται στο ενδιαφέρον καστ που συμπεριλαμβάνει Γκλεν Κλόουζ, Κριστίνα Χέντρικς, Τέρενς Σταμπ, Τζούλιαν Σαντς, Τζίλιαν Άντερσον και Κρίστιαν ΜακΚέι σε ρόλους με άψογο στυλ και πολλά προσωπικά άλυτα θέματα που διψάνε για δικαιοσύνη. Ή μήπως για δικαίωση; Το σενάριο του Τζούλιαν Φέλοους από το Downtown Abbey (ή μάλλον η πένα της Αγκάθα Κρίστι) δεν προσφέρει ούτε το ένα ούτε το άλλο καθιερώνοντας το τέλος ένα από τα καλύτερα και πιο σοκαριστικά που είδαμε φέτος στην μεγάλη οθόνη.

Μία εξίσου συνεπής και συγκροτημένη αγωνία θα πρόσδιδε στην ταινία το στοιχείο που της έλειπε εξ αρχής ώστε να έχουμε μια ουσιώδη αξιοποίηση του πρωτότυπου έργου παρά μία ακόμα εκμετάλλευση του ονόματος Αγκάθα Κρίστι.