The courier

Σύνοψη: Η ταινία βασίζεται στην υπόθεση Όλεγκ Πενκόφσκι, ενός σοβιετικού συνταγματάρχη, ο οποίος το 1960, στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, αποφασίζει να αποκαλύψει απόρρητες πληροφορίες στη Δύση, με σκοπό να αποτρέψει μια παγκόσμια πυρηνική σύρραξη.

Η βρετανική ΜΙ6 και η CIA στρατολογούν τον επιχειρηματία Γκρέβιλ Γουίν ως «κούριερ» των πολύτιμων μηνυμάτων.

Άποψη: Ένα τουλάχιστον τίμιο κατασκοπικό θριλερ από τον Ντόμινικ Κουκ (του Chesil Beach), με μεγάλη (ίσως υπερβολική κάποιες στιγμές) προσοχή και σεβασμό στους κανόνες του είδους και αντίστοιχη ευλάβεια στην αφήγηση  της πραγματικής  αληθινής ιστορίας.

Προς τιμήν του, εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στις προσωπικές ιστορίες των δύο πρωταγωνιστών, αλλά και την μεταξύ τους σχέση, την οποία χτίζει αργά και σταθερά, εμπλουτίζοντάς την με πλούσιες και ανθρώπινες λεπτομέρειες και παραμέτρους, επενδύοντας σε δύο καλογραμμένους χαρακτήρες, οι οποίοι ενισχύονται από τις μεθοδικές ερμηνείες του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς και του Γεωργιανού Μέραμπ Νινίτζε, οι οποίοι αλληλοσυμπληρώνονται σε κάθε σκηνή και τελικά αποτελούν τον πόλο σταθερότητας της ταινίας. Νοιάζεσαι γι’αυτούς, για την ιστορία τους, για τι θα τους συμβεί.

Βέβαια, κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις και στην ζωή και στο σινεμά.

Στην προκειμένη περίπτωση η παρουσίαση του περίγυρου αποδίδεται σχηματικά, στα όρια του απλοϊκού: τόσο της Ρέιτσελ Μπρόσναχαν και του Άνγκους Ράιτ ως οι πράκτορες CIA & ΜΙ6, αλλά και των Σοβιετικών αξιωματούχων, αλλά και η μονόπλευρη προσέγγιση των δύο αντίπαλων στρατοπέδων, συνολικά δεν βοηθούν να εμπλακείς συναισθηματικά με το φιλμ συνολικά.

Μια στιβαρή και ατμοσφαιρική κατασκοπική περιπέτεια παλιάς κοπής που μπορεί να αγκομαχά για να απαγκιστρωθεί από την τηλεοπτική συναισθαντικότητα, αλλά σε τελική ανάλυση σέβεται τον θεατή του και εν τέλει τον ψυχαγωγεί.