Σύνοψη: Μετά το πρόσφατο διαζύγιό της, η Alice ζει μόνη στη Στοκχόλμη. Η ανάλγητη στάση του συζύγου της δεν της επιτρέπει να δει τα παιδιά της για μήνες, ενώ η ένταση ανάμεσά τους κορυφώνεται εν αναμονή της δικαστικής απόφασης για την επιμέλεια.
Όταν ο μικρός γιος της την παίρνει επανειλημμένα τηλέφωνο κλαίγοντας, η Alice προβαίνει σε μια κίνηση απελπισίας: παίρνει τα παιδιά της κι επιβιβάζεται στην πρώτη πτήση τσάρτερ για Τενερίφη. O χρόνος που περνάνε μαζί θα προσπαθήσει να αποκαταστήσει την χαμένη εμπιστοσύνη ανάμεσά τους και θα φέρει την Alice μπροστά σε μερικές σοβαρές συνειδητοποιήσεις.
Άποψη: Μετά το πολυβραβευμένο “Sami Blood”, η Amanda Kernell επέστρεψε με ένα βραδυφλεγές και διεισδυτικό οικογενειακό δράμα που καταφέρνει να διαχειριστεί με ισορροπία και λεπτότητα το βάρος και την συνθετότητα των θεματικών του.
Το "Charter”, που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο 36ο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Sundance και την ελληνική στο 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, οικοδομεί, με φόντο ένα τοξικό διαζύγιο, το πορτραίτο μιας γυναίκας που διεκδικεί με αποφασιστικότητα την ανεξαρτησία της, με κίνδυνο την απώλεια των παιδιών της. Και το κάνει έξυπνα, αναιρώντας συνεχώς τις εντυπώσεις και τις προσδοκίες μας, οι οποίες βιάζονται να απαντήσουν στα ερωτήματα που τίθενται. Ξεκινάς με πολλές αμφιβολίες για την Alice (Ane Dahl Torp ) και διαμορφώνεις μια γνώμη, η οποία στην συνέχεια αποδεικνύεται περίτρανα άδικη και βιαστική. Γιατί;
Γιατί βλέπεις τη μισή εικόνα, γιατί κρίνεις έναν άνθρωπο στη χειρότερη ίσως στιγμή της ζωή του, γιατί δεν εξηγούνται όλα με την λογική και την ορθή σκέψη. Σύμφωνα με την Kernell, «Αναρωτιόμουν πόσο μακριά θα μπορούσες να φτάσεις για τα παιδιά σου αν βρισκόσουν σε μια υπόθεση επιμέλειας και κινδύνευες να τα χάσεις. Πόσο μακριά θα έπρεπε και θα μπορούσες να φτάσεις; Και υπάρχει κάποιο σημείο στο οποίο πρέπει να εγκαταλείψεις την προσπάθεια; Να σταματήσεις να αγωνίζεσαι για να είσαι μαζί τους; Είναι αυτό ποτέ εντάξει; Ειδικά για μια γυναίκα, μια μητέρα; Ή είναι προδοσία; Ως μητέρα, πρέπει πάντα να θυσιάζεις τον εαυτό σου ολοκληρωτικά για τα παιδιά σου;»
Το στίγμα που συνοδεύει μια μητέρα, ειδικά όταν κινδυνεύει να χάσει την επιμέλεια, ειδικότερα όταν εγκαταλείπει την συζυγική στέγη, το βάρος κάθε απόφασής της, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα παιδιά στην διαμάχη και η θέση τους μέσα σε τέτοιες συνθήκες, οι πληγές που δημιουργούν είναι μερικά από τα θέματα που συνοδεύουν τις παραπάνω σκέψεις. Η έξυπνη και απαλλαγμένη από κλισέ διαχείρισή τους υποστηρίζεται από την ευαίσθητη σκηνοθεσία της Kernell και την πλούσια φωτογραφία της Sophia Olsson, ενώ οι πρωταγωνιστικές ερμηνείες κουβαλούν με επιμέλεια την πολυεπίπεδη αφήγηση.
Συνολικά, ίσως λείπει από το “Charter” αυτό το κάτι που θα το ξεχώριζε. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως κι έτσι δεν κάνει την δουλειά του. Το “I'd Do Anything For Love (But I Won't Do That)” του Meat Loaf στη σκηνή του καραόκε μένει να συνοδεύει τις σκέψεις μας. Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ή να σταματήσουμε να κάνουμε για την αγάπη;
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων