Central Intelligence

Από τον σκηνοθέτη του "We're the Millers", λιγότερο χοντροκομμένο, αλλά και λιγότερο επιτυχημένο, το "Central Intelligence" ποντάρει πολύ στην τεράστια διαφορά εξωτερικής εμφάνισης των δύο πρωταγωνιστών, αλλά μόνο εκεί.

Και πόση πλάκα να κάνεις πια με το συγκεριμένο; Αναπόφευκτα θα οδηγηθείς σε χαζομάρες, ενώ όσο και αν το προσπαθείς, παρακολουθείς τις "48 ώρες" με το κυάλι...

Προσθέστε και δύο σχετικά αστείους σόλο κωμικούς, αλλά με καμία χημεία μεταξύ τους και έχετε ένα εντελώς ανύδυνο ταινιάκι που δεν προσβάλει, αλλά δεν έχει και λόγο ύπαρξης.

Σύνοψη: Ο Μπομπ Στόουν, ο άλλοτε υπέρβαρος του σχολείου, που τον καταδίωκαν και τον ταπείνωναν οι νταήδες, μεγαλώνοντας, έγινε ένας από τους καλύτερους πράκτορας της CIA. Όταν επιστρέφει στο μέρος όπου μεγάλωσε για το reunion του σχολείου του, συναντά τον πάλαι ποτέ πιο δημοφιλή μαθητή του σχολείου, Κάλβιν, που πλέον είναι ένας απλός, συμβιβασμένος λογιστής που νοσταλγεί τα μεγαλεία της νιότης του. Ο Μπομπ, υποστηρίζοντας, ψευδώς, ότι εργάζεται σε μια αποστολή ύψιστης ασφάλειας, ζητάει τη βοήθειά του. Πολύ σύντομα ο τεράστιος Μπομπ κι ο μικροσκοπικός Κάλβιν βρίσκονται μπλεγμένοι σε ένα ξέφρενο κυνηγητό γεμάτο πυροβολισμούς από όλες τις πλευρές που θέτει σε κίνδυνο τις ζωές και των δύο, αλλά και την ασφάλεια της πόλης.