Blue Bayou

Σύνοψη: Ένας Αμερικανοκορεάτης που μεγάλωσε στη Λουιζιάνα, εργάζεται σκληρά για να χαρίσει μια καλή ζωή στην οικογένειά του. Έχει παντρευτεί τον έρωτα της ζωής του και παλεύει να είναι υποδειγματικός πατριός.

Καλείται όμως να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος που θα ανασυρθούν από τη λήθη προκειμένου να μη χάσει τη νέα του πατρίδα και να μην έρθει αντιμέτωπος με τον τρόμο της απέλασης.  

Άποψη: Όπως το Minari του Lee Isaac Chung που ακολουθούσε τη διαδρομή μίας οικογένειας Κορεατών μεταναστών από την Καλιφόρνια στο Άρκανσο και σημείωσε μεγάλη επιτυχία φτάνοντας στα Όσκαρ έτσι και ο Μπλε Βάλτος επικεντρώνεται στους Ασιάτες μετανάστες της Βόρειας Αμερικής.

Η ταινία του Justin Chon εστιάζει την αφήγησή της στον κίνδυνο της απέλασης με τον οποίο έρχεται αντιμέτωπος ο ήρωας και αντλεί την έμπνευσή της από μία σειρά άρθρων σχετικά με Νοτιοκορεάτες που αναγκάστηκαν να απελαθούν από την Αμερική, ενώ είχαν ζήσει όλη τους τη ζωή σε αυτό τον τόπο. Όπως τόνισε και ο ίδιος ο Chon, «Μεγαλώνοντας ήμουν φίλος με πολλούς Αμερικανοκορεάτες υιοθετημένους και πάντα ένιωθα ότι η εμπειρία τους ως Αμερικάνοι πολίτες ήταν τόσο διαφορετική από τη δική μου. Αυτή είναι μια πλευρά του αμερικανικού ονείρου που πραγματικά δεν παρουσιάστηκε στον κινηματογράφο».

Μέσα από μία βαθιά ανθρωποκεντρική και σε στιγμές λυρική σκηνοθεσία που δίνει μεγάλη σημασία στους χαρακτήρες ξεδιπλώνεται το σκληρό δράμα του Antonio LeBlanc που μάχεται να επιβιώσει στη ρατσιστική αμερικανική κοινωνία, η οποία αρνείται πεισματικά να τον δεχτεί ως μέλος της.

Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής της ταινίας καταφέρνει να συνδυάσει δραματικές σκηνές με όμορφες καθημερινές οικογενειακές στιγμές και με σκηνές δράσης και σασπένς αλλά πέφτει αρκετές φορές στην παγίδα του μελοδραματισμού.

Η παρουσία για παράδειγμα της καρκινοπαθούς Βιετναμέζας Parker που εισάγει τον Antonio στην ασιατική κουλτούρα υπερφορτώνει την ήδη δραματική και συγκινητική ιστορία του τελευταίου και της οικογένειάς του. Η ύπαρξη όμως μελοδραματικών στοιχείων δεν υπονομεύει τη βαρύτητα του θιγόμενου θέματος και δεν αποτελεί ένδειξη ασέβειας. Και αυτό γιατί η πρόθεση του σκηνοθέτη είναι ευγενής και ειλικρινής.

Στόχος του δεν είναι να εκβιάσει το συναίσθημά μας καπηλευόμενος το δράμα των ανθρώπων αυτών που αν και ανατράφηκαν ως Αμερικάνοι δεν αναγνωρίζονται από το νόμο ως τέτοιοι. Αντιθέτως, σκοπός του είναι να φέρει στο προσκήνιο το πρόβλημα της μετανάστευσης και της απέλασης αποφεύγοντας το διδακτισμό και επιδεικνύοντας ταυτόχρονα το δέοντα σεβασμό.  

Αναστασία Σταθά