Beast

Σύνοψη: Σε μια μικρή νησιωτική κοινότητα, μια νεαρή γυναίκα, η Μοll ερωτεύεται ένα μυστηριώδη  ξένο, τον Pascal, ο οποίος την προτρέπει να δραπετεύσει από την καταπιεστική οικογένειά της. Όταν θα βρεθεί ύποπτος για μια σειρά βίαιων δολοφονιών, εκείνη θα τον υπερασπιστεί με πάθος. Σύντομα θα μάθει και ο ίδιος μέχρι που μπορεί να φτάσει εκείνη.

Άποψη: Δυσκολεύεσαι πραγματικά να πιστέψεις ότι "Beast" αποτελεί το μεγάλου μήκους σκνηοθετικό του Μάικλ Πιρς. Είναι τέτοιος ο έλεγχος στο υλικό του και τόσο ακριβής η κατασκευή (με σχεδόν αρχιτεκτονική επιμονή και λεπτομέρεια) μιας σχεδόν υπνωτιστικής και συνεχούς απειλητικής ατμόσφαιρας (χωρίς το παραμικρό ειδικό εφέ) που σε κάνει να απορείς. 

Σύμφωνοι, η ιστορία βασίζεται σε αληθινό περιστατικό (έναν αντίστοιχο serial killer στην εποχή την δεκαετίας του 60) και ο ίδιος ο Πιρς έχει μεγαλώσει στον συγκεκριμένο οικισμό στο νησάκι του Τζέρσεϊ στην Νότια Βρετανία με τους ελιτιστές κάτοικους. Και πάλι όμως είναι σχεδόν... ανησυχητικός ο τρόπος με τον οποίο έχει αφομοιώσεις τις επιρροές του στο στυλ με το οποίο κινηματογραφεί, ενώ η προσήλωσή του σε ένα στιλιζάρισμα που διαρκώς μπλέκει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας εντυπωσιάζει: Συνήθως δεν συμβαίνουν πολλά συνταρακτικά, αλλά νιώθεις πολύ συχνά στην τσίτα, είσαι μονίμως σε αφύπνιση για το αλλόκοτο και το σασπένς λειτουργεί επικουρικά και off beat σχετικά με το προφανές του whodunit.

Ο Πιρς έχει σαν όχημα μερικές εξαιρετικές ερμηνείες, με κορυφαία φυσικά την Ιρλανδή Τζέσι Μπάκλεϊ (ήρεμη δύναμη ο Τζόνι Φλιν, μεστή ερμηνεία από την Τζέραλντιν Τζέιμς στον ρόλο της μητέρας), η οποία σαν αγρίμι απελευθερώνει συχνά πυκνά τον υπόκωφο πόνο και την βουβή επιθυμία, και τον σκηνοθέτη να την καδράρει ασφυκτικά και να την σιγοντάρει με ένα δεύτερο επίπεδο έντασης που ο ίδιος κατασκευάζει παράλληλα. Μη νομίσετε ότι έχετε καταλάβει το τέλος που θα σας αιφνιδιάσει: το κτήνος μας έλκει, το κτήνος το έχουμε μέσα μας.