Back to black

Το χρονικό της ζωής και της μουσικής της Έιμι Γουάινχαουζ, το ταξίδι από την εφηβεία στην ενηλικίωση και η δημιουργία ενός από τα πιο επιτυχημένα και θρυλικά μουσικά άλμπουμ της εποχής μας

Ένας φόρος τιμής σε μία από τις πιο εμβληματικές σταρ του 21ου αιώνα,το Back To Black εξιστορεί τη συναρπαστική ιστορία της Έιμι Γουάινχαουζ, την οποία ενσαρκώνει η Μαρίσα Αμπέλα (Industry). Η σκηνοθέτιδα Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον (Nowhere Boy) -με φόντο το πολύβουο Κάμντεν- καταγράφει τις δυσκολίες που επιφέρει η δόξα, ενώ τιμά την καλλιτεχνική ιδιοφυία και μοναδικότητα του ταλέντου της Έιμι, χωρίς να στρέφει το βλέμμα μακριά από τους δαίμονες της.

Πολύ υπολογισμένη είναι αυτή η κινηματογραφική βιογραφία της Έιμι Γουαϊνχάουζ στο πανί, για μια καλλιτέχνιδα, της οποίας η ζωή ήταν έτοιμη, κομένη, ραμμένη για ταινία και μάλιστα με πολλά δραματικά μυθιστορηματικά κεφάλαια. 

Προφανώς η σκηνοθέτιδα Σαμ Τέιλορ Τζόνσον είναι μεγάλη φάν της Έιμι (εμείς είμαστε πιο πολύ!) και αυτό είναι πάντα ένας κακός σύμβουλος σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν το μυαλό και η καρδιά της δημιουργίας τείνουν προς την αγιογραφία. Και δεν υπάρχει και λόγος να γίνει μια τέτοια ταινία τώρα, τόσο σύντομα, γιατί θα "πρέπει να αρέσει σε όλους" και όποιος κατάλαβε.

H Έιμι ήταν μια συγκλονιστική συνθέτρια και ερμηνεύτρια που δεν πρόλαβε να κάνει παρά ελάχιστα από αυτά που έδειξε με το άλμπουμ "Back to black": να γίνει μιας από τις κορυφαίες σόουλ όλων των εποχών, ας πούμε. 

Και είχε αμέτρητα προβλήματα και δαίμονες να την κατατρύχουν. Ο χωρισμός των γονιών της στα 9 της, τα προβλήματα με βουλιμία, κατάθλιψη, νευρώσεις και φυσικά της εξαρτήσεις από αλκόλ και ναρκωτικά που την οδήγησαν σε πρώορο θάνατο στα 27 της. 

Όλα αυτά περιγράφονται μαλλον επιδερμικά και όσο και αν ακούς τα μαγικά τραγούδια της, σε ενοχλεί και δεν σε βρίκει σύμφωνο αυτή η οπτική. Ευτυχώς η Μαρίζα Αμπέλα (αν και δεν της μοιάζει), τα δίνει όλα, είναι πληθωρική, ορμητική, παθιασμένη, προσπαθεί να τραγουδήσει και η ίδια τα τραγούδια με το βίωμα στη φωνή και προσφέρει τον παλμό που λείπει από το φιλμ γενικά. Και ο Τζακ Ο'Κόνελ (που είναι και ένας από τους καλύτερους της γενιάς του) δεν έχει πρόβλημα στον ρόλο του εθισμένου στην κόκα  συζύγου της, βασική αιτία που η Έιμι κατρακύλησε στις σκοτοδίνες των ουσιών, ούτε αυτό η ταινία το θεωρεί ως σημαντικό για να εστιάσει. 

Οκ, τα τραγούδια της Έιμι έχουν μια απίστευτη δύναμη και βοηθολυν πλύ να ταυτιστείς, οι βασικές ερμηνείες επίσης, απουσιάζει η σκηνοθετική πρωτοβουλιά σε όλο αυτό.