Από μακριά

Πρώτη ταινία του Λορέντζο Βίγιας μεν, αλλά με τους Γκιγιέρμο Αριάγκα (το δεξί χέρι του Ιναρίτου), Μισέλ Φράνκο ("Μετά την Λουτσία") και Γκάμπριελ Ριπστάιν (γιος του Αρτούρο) στην παραγωγή, δείχνει ότι τον πιστεύουν για μεγάλο ταλέντο.

Και όντως, δείχνει πολύ ενδιαφέροντα δείγματα στην πρώτη του δουλειά, η οποία απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα στο πρόσφατο Φεστιβάλ της Βενετίας.

Διαθέτει κλινική, ψυχρή, μα απόλυτα καθαρή ματιά προς τους πρωταγωνιστές και με απόλυτο σκοπό να αναδείξει το συναίσθημα, έστω και αν μιλάμε για βουβό σπαραγμό ή ανείπωτη καύλα.

Επίσης, έναν εκπληκτικό πρωταγωνιστή (Αλφρέδο Κάστρο), ο οποίος με την παγερή, σχεδόν ανέκφραστη ματιά του χτίζει έναν υπνωτιστικό ελλειπτικό μικρόκοσμο, μαζί αυστηρό αλλά και τρυφερό, ενώ με την στιβαρότητά του εμποδίζει τις ευκολίες του τελευταίου ημιώρου να αναδειχθούν και κρατά μέχρι τέλους το ενδιαφέρον αμείωτο.

 Δικαιώνεται μεν στηρίζοντας τον οπτικό μινιμαλισμό και την αφηγηματική του οικονομία μέχρι τέλους αλλά ο -σχεδόν- εθισμός του στην αφαίρεση, δεν του εξασφαλίζει σεναριακά αποθέματα ουσίας, με αποτέλεσμα να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε ένα (αναπάντεχα;) ηθικοπλαστικό φινάλε που αδικεί το φιλμ. 

Σύνοψη: Ο πλούσιος μεσήλικας, Αρμάντο, προσελκύει νεαρούς άντρες στο διαμέρισμα του και, με αντάλλαγμα χρήματα, ζητά από αυτούς να τους κοιτά δίχως να τους αγγίζει. Από μακριά. Επίσης παρακολουθεί από μακριά έναν ηλικιωμένο επιχειρηματία με τον οποίο, όπως δείχνουν τα πράγματα, είχε μια τραυματική σχέση. Η πρώτη επαφή του Αρμάντο με τον νεαρό Έλντερ είναι βίαιη, αλλά αυτό δεν αποθαρρύνει τον μοναχικό άντρα. Ο Έλντερ συνεχίζει και επισκέπτεται τον Αρμάντο, λόγω των χρημάτων, αλλά δημιουργείται άθελα τους μια προσωπική σχέση. Το στοιχειωμένο παρελθόν του Αρμάντο όμως τους επισκιάζει και ο Έλντερ τελικά θα κάνει την απόλυτη πράξη στοργής για τον Αρμάντο.