Ambulance

Ένας παρασημοφορημένος βετεράνος πολέμου, ο Γουίλιαμ, (Γιαχία Αμπντούλ – Ματίν Β’) που είναι απελπισμένος να βρει χρήματα ώστε να καλύψει το κόστος της ιατρικής περίθαλψης της γυναίκας του, ζητά βοήθεια από το ένα πρόσωπο που ξέρει ότι δεν θα έπρεπε. Οι ιατρικοί λογαριασμοί ξεπερνούν τα 230.000 δολάρια, παρά το ότι είναι βετεράνος πολέμου. Απελπισμένος να σώσει την οικογένειά του, ο Γουίλ απευθύνεται στον αδελφό του, Ντάνι, για ένα δάνειο, ίσως και για μια μικρή (;) δουλειά.

Πρόκειται για έναν χαρισματικό εγκληματία που θα του κάνει προσφορά για μια δουλειά: τη μεγαλύτερη ληστεία τραπεζών στην ιστορία του Λος Άντζελες, με λεία 32 εκατομμύρια δολάρια. Με την επιβίωση της συζύγου του να κρίνεται στο νήμα, ο Γουίλ δεν μπορεί να αρνηθεί την προσφορά.

Από τότε που ο πατέρας του Ντάνι έφερε στο σπίτι τους τον υιοθετημένο αδελφό του Γουίλ, ο Ντάνι τον προσέχει. Όταν ο Γουίλ ζητάει δάνειο, ο Ντάνι θέλει ειλικρινά να βοηθήσει, αλλά συνειδητοποιεί επίσης πόσο του λείπει ένας συνεργάτης που μπορεί να εμπιστευτεί. Σχεδιάζει μια ληστεία τράπεζας και χρειάζεται έναν επιπλέον άνθρωπο. Ο μόνος που είναι κατάλληλος για τη δουλειά είναι ο αδελφός του, ήρωας πολέμου.

Όταν η απόδραση από την τράπεζα πηγαίνει εντυπωσιακά στραβά, τα απελπισμένα ετεροθαλή αδέλφια κλέβουν ένα ασθενοφόρο, στο οποίο επιβαίνει ένας τραυματισμένος αστυνομικός που είναι ετοιμοθάνατος και μια νοσοκόμα. Σε μια καταδίωξη υψηλής ταχύτητας που δεν σταματά ποτέ, ο Γουίλ και ο Ντάνι πρέπει να αποφύγουν τις αστυνομικές δυνάμεις, να κρατήσουν τους ομήρους ζωντανούς και με κάποιο τρόπο να προσπαθήσουν να μην σκοτώσουν ο ένας τον άλλον, στην πιο παρανοϊκή απόδραση που έχει συμβεί ποτέ στο Λος Άντζελες.

Ας χαλαρώσει λίγο η κριτική με το «Ambulance».

Παιδιά, μια ταινία του Μάικλ Μπέι πάμε να δούμε και για να έχουμε πάρει απόφαση να φτάσουμε μέχρι το ταμείο, είμαστε αποφασισμένοι να χορτάσουμε δράση, κυνηγητά, πιστολίδια, καταδιώξεις και άφθονη επίδειξη σκηνοθετικής βιρτουοζιτέ.

Περισσότερες από δύο ώρες με ζαλιστική κάμερα, πλάνα λήψης από δεκάδες κάμερες, οπτικές λήψης που ενίοτε κοντεύουν να δημιουργήσουν πονοκέφαλο, τον Τζέικ Τζίλενχαλ και τον Γιάγια Αμπντούλ Ματίν να ξεστομίζουν κοινοτοπίες και ευκολίες κλισεδιαρισμένες και άστοχα αστεία ως επίστρωση της πλοκής.

Τι καλά που θα ήταν να είχε και ελάχιστα πιο ψαγμένο -έστω στρωτό-  σενάριο η ταινία. Ναι, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή. Ο Μάικλ Μπέι αυτό που κάνει, το κάνει καλά, όσο ελάχιστοι.

Και τα φέρνει στα ταμεία. Για κάποιο λόγο συμβαίνει αυτό.

Ιλουστρασιόν περιτύλιγμα για ένα b-movie στην ουσιαστική κατασκευή του, ένα σινεμά που ναι, το έχει κάνει καλύτερα στο παρελθόν ο Μπέι, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα το ευχαριστηθείς με την ψυχή σου.

Διαφορετικά δεν θα πήγαινες να δεις το φιλμ.