120 χτύποι το λεπτό

120 χτυποι το λεπτο - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Ένα παθιασμένο κάλεσμα στα όπλα με ήρωες τους νεαρούς ακτιβιστές της γαλλικής οργάνωσης Act Up, εξαπολύοντας μια απεγνωσμένη σταυροφορία αφύπνισης για τα ολέθρια ποσοστά της επιδημίας του AIDS. Η αναπαράσταση μιας γνήσιας αντιστασιακής στρατιάς η οποία παλεύει καθημερινά με τις κοινωνικές προκαταλήψεις, την κρατική αναλγησία και τον φόβο του θανάτου.

 

Άποψη: To 120 BPM του Robin Campillo είναι μία τρυφερή, ερωτική, συναισθηματική αλλά και πολιτική ταινία, με δυναμισμό, ενέργεια, πάθος και ευαισθησία, που συγκλονίζει και φωλιάζει βαθιά μέσα σου. Είναι πραγματικό σινεμά. Ο σεναριογράφος του The Class του Laurent Cantet, που κέρδισε το βραβείο στις Κάννες το 2008, αυτή τη φορά γράφει το σενάριο αλλά και σκηνοθετεί, δημιουργώντας ένα αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα.

Ο τίτλος (120 χτύποι το λεπτό) μας κάνει να σκεφτούμε ντίσκο ή ηλεκτρονική μουσική, κάποιο κλαμπ, ενθουσιασμό, χορό. Όμως η ιστορία δεν είναι ακριβώς τόσο ρόδινη, αν και τα περικλείει όλα αυτά. Η ταινία ακολουθεί την ACT UP, ακτιβιστική ομάδας που έδρασε κατά τις αρχές ’90 στη Γαλλία, με στόχο την κινητοποίηση για ενημέρωση σχετικά με το AIDS και την αρωγή οροθετικών. Εκείνη την εποχή επικρατούσε η πλήρης αδιαφορία και η έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με τον ιό, απαγόρευση συζητήσεων για τη χρήση προφυλακτικών στα σχολεία, χρήση της ίδιας σύριγγας και γενικότερη ομοφοβία, συνδυασμός γεγονότων που οδήγησε σε φοβερή έξαρσή του.

Η πορεία της ομάδας σκιαγραφείται μέσα από τις συχνές συνελεύσεις της για την οργάνωση των ποικίλων δράσεων στις οποίες προβαίνουν. Γρήγορα διακρίνουμε τις βασικές φιγούρες, ο καθένας με τη δική του ιστορία. Ο Νατάν, νέο μέλος στην ομάδα, που είναι αρνητικός στον ιό, είναι από τα νέα μέλη, και γρήγορα εντυπωσιάζεται από τον Σον και τον δυναμισμό του, ένα από τα βασικά ιδρυτικά μέλη, που πάντοτε αντιδρά, εκφέρει την άποψή του για τα πάντα και προσπαθεί να βρει τρόπους δράσης. Η Σοφί, είναι η αρχηγός, και ο Τιμπώ, είναι το επικοινωνιακό πρόσωπο που εμφανίζεται στα Μέσα Ενημέρωσης. Όμως όλοι τους ενώνονται με δεσμούς φιλίας και μία αίσθηση κοινής ευθύνης γι’ αυτό που κάνουν. Μπορεί να μάχονται το κράτος και τις φαρμακευτικές εταιρείες, αλλά ταυτοχρόνως, χορεύουν, ερωτεύονται, και μάχονται κάθε μέρα τον ίδιο τους τον εαυτό και τη συνειδητοποίηση πως το ρολόι για εκείνους μετρά αντίστροφα.

Μία καταπληκτική κινηματογράφηση με εικόνες που εντυπώνονται βαθιά στη θύμησή σου, δίχως πολλές λέξεις και φληναφήματα. H σκηνοθετική μαεστρία είναι έκδηλη, αφού πολύ έξυπνα οι συναισθηματικά έντονες σκηνές αποφορτίζονται από σκηνές μουσικής, ακριβώς όπως η ίδια η ζωή των πρωταγωνιστών αποφορτίζεται από την ένταση της ζωής τους με βραδιές σε κλαμπ. Ο τρόπος με τον οποίο τα σώματα μπλέκουν μεταξύ τους στις ερωτικές σκηνές ακτινοβολεί πάθος και σεβασμό, και εν τέλει μία καθάρεια επικοινωνία. Τα πρόσωπα της ταινίας είναι ολοκληρωμένες φιγούρες, σμιλευμένες με τεράστια λεπτομέρεια, κάτι που επιβεβαιώνεται με την εξέλιξή τους μέσα στην ιστορία και το καστ των νέων αυτών ηθοποιών ανταποκρίνεται στις προσδοκίες με τους Nahuel Perez Biscayart, Arnaud Valois, Adèle Haenel, Antoine Reinartz να ακτινοβολούν υποκριτικά.

Το 120 χτύποι το λεπτό είναι μία ταινία για τον αγώνα, για την σημασία της συλλογικότητας και της κινητοποίησης, για τον έρωτα, που καταφέρνει να αποδείξει την διαχρονική της επικαιρότητα και τον τρόπο με τον οποίο κάνει κανείς πραγματικό σινεμά. 

Πρώτη δημοσίευση: 28 Sep 2017, 13:48
Ενημέρωση: 5 Oct 2017, 04:19
Τίτλος:
120 χτύποι το λεπτό (120 Battements par Minute)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
140
Εταιρία διανομής: 
Release: 
28 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos