Twice born

Grunge ξωτικό

Αν παραμερίσει κανείς το μελό παραπέτασμα, την κάπως κουρασμένη αλλά γενναιόδωρη Penélope Cruz και χαρίσει ένα τιμητικό βλέμμα στα βάσανα που αχνίζουν από τον πόλεμο του Σεράγεβο, θα αντικρίσει, στο Twice Born, την κρυμμένη, αλλά δυνατή ιστορία, ενός grunge ξωτικού (ενσαρκωμένου ιδανικά από την υπέροχη Saadet Aksoy)

Πιο εξωστρεφές από το διαμαντάκι “Νon ti muovere” του ίδιου σκηνοθέτη, το φιλμ, αν δεν προκαλούσε το συναίσθημα τόσο επίμονα, θα διευκόλυνε το θεατή να αφεθεί στην εικόνα. Τα φλέγοντα θέματα ξεπηδούν και σκάνε σαν τις νάρκες: πόλεμος, μητρότητα, ζήλια, “καταραμένοι καλλιτέχνες”, ανταγωνισμός και ψυχική αρμονία. Όμως η γραφή είναι πυκνή και δεν υπάρχει ο χρόνος για την ανάπτυξή τους. Αντί, λοιπόν, να μπαίνει κανείς στο νόημα, αφήνεται σε δύο μάτια, παράθυρα, να κοιτούν το μεταβατικό ουρανό του Σεράγιεβο και να τραγουδούν με τη φωνή του Cobain.

Η ηθοποιός-αποκάλυψη Saadet Aksoy, χτίζει αργά και σταθερά την ύφανση της ταινίας και τελικά γεννά και γεννιέται διπλά, ως γνήσια ζωντανός οργανισμός, μέσα από μικρούς θανάτους. Η απαλή δύναμη της σταθερής αοριστίας της φύσης της, αναδεικνύεται η πιθανότερη ποιότητα, από τις πολλές που ενσαρκώνουν οι υπόλοιποι τρεις χαρακτήρες, ως γόνιμη, για έναν ελεύθερο άνθρωπο.

Εύη Αβδελίδου