Αφελές και καλόκαρδο, το the Τree δε κουβαλά ιδιαίτερες περγαμηνές πρωτοτυπίας, ούτε ευρήματα που σαν κουπιά θα το απομακρύνουν απόλυτα από τις βαλτώδεις συμβάσεις μιας οικογενειακής ταινίας . Ωστόσο, το αγροτικό soap drama παλινόρθωσης μιας οικογενείας από το χαμό του πατέρα, ισορροπεί σωστά και συγκρατημένα ανάμεσα στο υπαρξιακό μπανάλ και τη κοινή πραγματικότητα και διόλου ενοχλούν οι προβλέψιμοι, σε επίπεδο σάχλας, διάλογοι.
Μέσα από το απλοϊκότατης σύλληψης εγχειρίδιο πίστης στο απίθανο, η σκηνοθέτης του πολύ καλού Από τότε που έφυγε ο Οτάρ χαράσσει ένα ευοίωνο δράμα χαρακτήρων με ανάγκες και προτεραιότητες που στο τέλος δείχνουν να συγκλίνουν για όλους. Η έξοδος της οικογένειας από το τόπο του μαρτυρίου είναι επιτυχώς απελευθερωτική. Δοτικές ερμηνείες, με προεξέχουσα μια θαυμάσια Γκένσμουργκ, ώριμα φυσική, συγκρατημένα κομψή και ακαταμάχητα αποτελεσματική.
Παναγιώτης Ευσταθιάδης
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων