Taken 2

God save Liam μεν, αλλά...

Tελικά, η μεγάλη επιτυχία των περιπετειών με τον Jason Bourne έχει κάνει μεγάλο κακό στο είδος των ανθυπο-Bond, εναλλακτικών franchise wanna be ανάλογων ταινιών. Μια χαρά ταινία δράσης ήταν το πρώτο Taken του Πιέρ Μορέλ, με τον Λίαμ Νίσον αεικίνητο να μοιράζει φάπες, κλωτσιές και... σφαίρες δεξιά και αριστερά με εξαιρετικό στυλ.

Τι το θέλουν το franchise τώρα και μάλιστα με τον φασαριόζο και ανούσιο Ολιβιέ Μεγκατόν ("Colombiana", "Transporter 3") στο τιμόνι, να εξαφανίζει σχεδόν οποιαδήποτε υποψία ρεαλισμού και να εστιάζει στον θόρυβο και την υπερβολή; Ντε και καλά να εκμεταλλευτούμε την αγέρωχη και επιβλητική παρουσία (και φωνή) του Νίσον και να πάμε σε μεσήλικα Bourne με το στανιό;

Kαι όσο και αν ο 60χρονος Ιρλανδός σταρ το έχει ρίξει στις περιπέτειες την τελευταία τριετία (A-team, Clash of the Titans, Unknown, The grey, Battleship) ενδεχομένως για να ξεπεράσει τον χαμό της συζύγου του (Νατάσα Ρίτσαρτσον), κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην ποιότητα. Ήδη, το Taken 2 ρέει προς την καρτουνίστικη υπερβολή και όσο και αν ορισμένες σκηνές είναι αποτελεσματικά γυρισμένες (αυτό έλειπε...), οι περιπέτειες του φιλήσυχου (αλλά με σκοτεινό παρελθόν) οικογενιάρχη πρώην πράκτορα της CIA, εδώ είναι προβλεπόμενες, χωρίς πρωτοτυπία και σπεκουλαρισμένες στα όρια του ταξιδιωτικού οδηγού για την Κωσταντινούπολη.

Ευτυχώς, από ότι μαθαίνω, ο Νίσον αρνείται να συμμετάσχει στο Νο 3 (που προφανώς ο -παραγωγός- Λικ Μπεσόν και η ομάδα του έχουν στα σχέδιά τους...)

Απόστολος Κίτσος