Potiche

1977. Βόρεια Γαλλία. Η Σουζάν είναι δέσμια στους τέσσερις τοίχους της κουζίνας της και υποταγμένη στη βούληση του συζύγου της, του επιτυχημένου εργοστασιάρχη που διοικεί την ομπρελοβιομηχανία του με απολυταρχικό και αυταρχικό τρόπο, όπως ακριβώς την οικογένειά του. Όταν οι εργάτες στο εργοστάσιό κατεβαίνουν σε απεργία και τον κρατούν όμηρο, η σύζυγος αναλαμβάνει χρέη Γενικού Διευθυντή και προς έκπληξη όλων αποδεικνύεται μια ικανότατη και μαχητικότατη γυναίκα.

Tραγέλαφος

Εντάξει, μιλάμε, δεν υπάρχει το ταινιάκι. Και ο Οζόν μπορεί να ανακηρυχθεί περίτρανα στην δική μου προσωπική λίστα, ο πιο υπερεκτιμημένος σκηνοθέτης όλων των εποχών στον πλανήτη Γη! Δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Ούτε το «Sitcom» βρήκα τόσο ανατρεπτικό, για τις «8 γυναίκες» sorry αλλά δεν μπορώ τα μιούζικαλ, η «Πισίνα» είναι ένα από τα πιο εκνευριστικά λίγα φιλμ ever, για το «Ricky» δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο, ίσως τα «Le temps qui reste» και «Sous le sable» ήταν απλά πάνω του μετρίου. Όσο για το «Potiche» να καταλάβω ότι επιλέχθηκε σαν ταινία έναρξης του φεστιβάλ Γαλλόφωνου κινηματογράφου επειδή μας επισκέφθηκε η Ντενέβ.

Διότι κατά τα λοιπά, τρεις λαλούν και δύο χορεύουν. Κανονικά όμως. Μια άστοχη ηθογραφία, με ηθοποιούς καρικατούρες (ας εξαιρέσω από σεβασμό την Ντενέβ), αχρείαστα twists στην πλοκή, χιούμορ του πάγου και φυσικά το τραγελάφικό φινάλε με τα τραγούδια. Σας είπα ότι σιχαίνομαι τα μιούζικαλ?

Απόστολος Κίτσος (1,5 στα 5)


Ροπή προς το κωμικοτραγικό

Αν και όχι η καλύτερη ταινία του Φρανσουά Οζόν, το Potiche έχει ένα ιδιαίτερο, κωμικοτραγικό χιούμορ που θυμίζει Αμερικάνικη screwball κωμωδία. Μέσα από την επιφανειακή ελαφρότητα των μπερδεμένων καταστάσεων και των περίπλοκων ερωτικών σχέσεων των χαρακτήρων, θίγονται θέματα τάξης και φύλου με άκρως σατυρική διάθεση. Κι ενώ όλα κυλάνε όμορφα, με αρκετό γέλιο για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, προς το τέλος ο Γάλλος σκηνοθέτης μας τα χαλάει κάπως προσδίδοντας στον χαρακτήρα της Ντενέβ (Σουζάν) ολίγον τι παραπάνω δραματικότητα. Σε σημείο που καταντά γλυκανάλατη.

Θέλω να πω, η σκηνή που η Σουζάν εκλεγμένη βουλευτής πια, παίρνει το μικρόφωνο και αρχίζει να τραγουδάει «ο ήλιος πέφτει στα ξανθά μαλλιά μου…» θα μπορούσε να λείπει. Η θεατρικότητα που χαρακτηρίζει άλλες ταινίες του Οζόν (8 Γυναίκες), είναι κι εδώ παρούσα προσθέτοντας στην αίσθηση της screwball κωμωδίας. Εξάλλου το Potiche βασίζεται σε θεατρικό έργο των Πιέρ Μπαριγιέ και Ζαν Πιέρ Γκρέντι. Μεγάλο ατού της ταινίας είναι φυσικά το πρωταγωνιστικό δίδυμο Ντενέβ – Ντεπαρτιέ. Ένα κινηματογραφικό ερωτικό ζευγάρι που ξανασυναντιέται πιο ώριμο αλλά το ίδιο απολαυστικό.

Μάρω Κουμουνδούρου (3 στα 5)


 

Πρώτη δημοσίευση: 7 Apr 2011, 14:15
Ενημέρωση: 11 May 2011, 23:02
Τίτλος:
Potiche (Potiche)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
103
Εταιρία διανομής: 
Release: 
7 Απριλίου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
20 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos